Η Αντανάκλαση και η Απόλυτη Συνειδητότητα: Ποιος Είναι ο Αληθινός μας Εαυτός;
by Atman Nityananda
- Μέρος 1: Η Αντανάκλαση της Συνειδητότητας
- Μέρος 2: Η Εμπειρία της Αντανάκλασης και της Απόλυτης Συνειδητότητας
- Μέρος 3: Ο Αληθινός Εαυτός Είναι η Αντανάκλαση ο Εαυτός;
- Μέρος 4: Ένας Πρακτικός Τρόπος να Αποκτήσουμε Επίγνωση του Αληθινού Εαυτού
- Βιβλία στα Ελληνικά
Μέρος 1: Η Αντανάκλαση της Συνειδητότητας
Η Αναλογία του Ήλιου και της Λίμνης
Ας ξεκινήσουμε με μια εικόνα που μας βοηθά να κατανοήσουμε τη σχέση ανάμεσα στη Συνειδητότητα και τον νου: τον ήλιο που αντανακλάται σε μια λίμνη. Όταν κοιτάζουμε τη λίμνη, βλέπουμε την εικόνα του ήλιου – φωτεινή, καθαρή, σχεδόν σαν να είναι ο ίδιος ο ήλιος. Όμως, δεν είναι ο ήλιος αυτός καθαυτός· είναι μια προβολή, ένα είδωλο που εξαρτάται από την ύπαρξη της λίμνης. Χωρίς τη λίμνη, δεν θα υπήρχε αντανάκλαση. Παρόλα αυτά, η αντανάκλαση προέρχεται από τον ήλιο και οφείλει τη λάμψη της σε αυτόν.
Παρόμοια, η Συνειδητότητα – η Απόλυτη Συνειδητότητα – αντανακλάται στον νου. Αυτή η αντανάκλαση δεν είναι η ίδια η Απόλυτη Συνειδητότητα, αλλά μια προβολή της, που εμφανίζεται μέσα από το «μέσο» του νου. Όπως η λίμνη δίνει μορφή στην αντανάκλαση του ήλιου, έτσι και ο νους δίνει μορφή στην αντανάκλαση της Συνειδητότητας.
Μέχρι εδώ, η αναλογία μοιάζει πολύ. Όμως, υπάρχει μια σημαντική διαφορά.
Ο Νους Όργανο της Συνειδητότητας
Ενώ η λίμνη είναι ξεχωριστή από τον ήλιο – ένα ανεξάρτητο υλικό αντικείμενο που απλώς αντανακλά το φως – ο νους δεν είναι ξεχωριστός από την Συνειδητότητα. Ο νους προέρχεται από την Συνειδητότητα, είναι φτιαγμένος από αυτήν και δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτήν. Δεν είναι ένα «ξένο σώμα» που απλώς καθρεφτίζει κάτι εξωτερικό· είναι ένα όργανο που δημιουργήθηκε για να υπηρετεί την ίδια την Συνειδητότητα.
Αυτό σημαίνει ότι η αντανάκλαση της Συνειδητότητας στον νου δεν είναι απλώς ένα παθητικό είδωλο, όπως η αντανάκλαση του ήλιου στη λίμνη. Αντιθέτως, φέρει τα χαρακτηριστικά της Απόλυτης Συνειδητότητας, γιατί ο νους και η Συνειδητότητα μοιράζονται την ίδια ουσία. Δεν πρόκειται για μια επιφανειακή αντανάκλαση, αλλά για μια βαθύτερη έκφραση της πηγής.
Όμως, το ερώτημα παραμένει: είναι αυτή η αντανάκλαση ο αληθινός μας Εαυτός, ή μήπως η αλήθεια βρίσκεται πέρα από αυτήν;
Μέρος 2: Η Εμπειρία της Αντανάκλασης και της Απόλυτης Συνειδητότητας
Η Αντανάκλαση ως «Είμαι» ή “Υπαρχω”.
Η αντανάκλαση της Συνειδητότητας στον νου δεν είναι απλώς μια αφηρημένη έννοια· βιώνεται από εμάς με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Είναι η αίσθηση του «είμαι» ( «I am» στα αγγλικά) ή το «υπάρχω». Αυτή η αίσθηση παρουσίας, η συνειδητοποίηση ότι Υπάρχουμε, εμφανίζεται σαν ένα φως που λάμπει μέσα από τον νου. Είναι η πρώτη και πιο θεμελιώδης εμπειρία του εαυτού μας, μια λεπτή αλλά αδιαμφισβήτητη επίγνωση της ύπαρξής μας.
Όταν κλείνουμε τα μάτια και στρεφόμαστε προς τα μέσα, αυτό το «είμαι» ή “Υπάρχω” είναι εκεί: δεν χρειάζεται σκέψεις, δεν χρειάζεται αντικείμενα ή εξωτερικές συνθήκες για να το νιώσουμε. Είναι σαν ένα ήσυχο υπόβαθρο που μας συνοδεύει πάντα, ακόμα και μέσα στην καθημερινή φασαρία. Αυτή η αίσθηση παρουσίας είναι η αντανάκλαση της Συνειδητότητας, όπως την βλέπουμε μέσα από το «μέσο» του νου. Είναι ζωντανή, δυναμική, και μας δίνει μια γεύση από την πηγή της – την Απόλυτη Συνειδητότητα. Όμως, όσο οικεία κι αν μας φαίνεται, δεν είναι το τέλος του ταξιδιού.
Η Απόλυτη Συνειδητότητα ως Βαθιά Σιωπή
Πέρα από την αντανάκλαση, πέρα από το «είμαι», υπάρχει κάτι βαθύτερο: η ίδια η Απόλυτη Συνειδητότητα. Αυτή δεν βιώνεται με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο νους τα αντικείμενα, γιατί ξεπερνά κάθε μορφή και κάθε διαδικασία αντίληψης. Είναι μια βαθιά σιωπή, μια απόλυτη κενότητα – όχι με την έννοια της απουσίας, αλλά ως μια πληρότητα που δεν μπορεί να περιοριστεί από λέξεις ή αισθήσεις. Εδώ, η αίσθηση του «υπάρχω» εξαφανίζεται, και μαζί της χάνεται και ο νους.
Όταν ο νους «βυθίζεται» σε αυτή τη σιωπή, δεν μένει τίποτα που να μπορεί να οριστεί. Δεν υπάρχει «υπάρχω», ούτε «δεν υπάρχω» – αυτές οι έννοιες ανήκουν στον κόσμο της δυαδικότητας, στον κόσμο της αντανάκλασης. Η Απόλυτη Συνειδητότητα είναι μια μη δυαδικη εμπειρία, ένα σιωπηλό κενό που δεν μπορεί και δεν χρειάζεται να προσδιοριστεί. Είναι απροσδιόριστη, πέρα από κάθε κατηγορία που μπορεί να συλλάβει ο νους. Αν η αντανάκλαση είναι σαν ένα φως που λάμπει μέσα από τον καθρέφτη του νου, η Απόλυτη Συνειδητότητα είναι η ίδια η πηγή του φωτός, που δεν χρειάζεται κανέναν καθρέφτη για να υπάρχει.
Μέρος 3: Ο Αληθινός Εαυτός
Είναι η Αντανάκλαση ο Εαυτός;
Έχουμε δει πώς η αντανάκλαση της Συνειδητότητας στον νου μοιάζει με την εικόνα του ήλιου στη λίμνη, αλλά με μια κρίσιμη διαφορά: ο νους δεν είναι ξεχωριστός από την Συνειδητότητα· είναι φτιαγμένος από αυτήν και φέρει τα χαρακτηριστικά της. Βιώνεται ως το «είμαι», μια αίσθηση παρουσίας που μας δίνει μια γεύση της πηγής.
Ωστόσο, είναι αυτό το «Εγώ Είμαι» το αληθινό μας Εαυτό;
Η απάντηση είναι ναι και όχι –
Ναι, γιατί η αντανάκλαση είναι Συνειδητότητα,
Όχι, γιατί δεν είναι η πλήρης αλήθεια.
Όχι εξαιτίας του νου, ο οποίος είναι μέρος του ψευδούς και είναι μόνο ένα όργανο.
Η αντανάκλαση εξαρτάται από τον νου, και ο νους, όσο λεπτός κι αν είναι, παραμένει όργανο, μέσο.
Το «Εγώ είμαι» που νιώθουμε είναι αληθινό γιατί είναι Συνειδητότητα, αλλά είναι μη πραγματικό εξαιτίας του νου, μέσω του οποίου εκφράζεται η Συνειδητότητα.
Επιπλέον, η Συνειδητότητα είναι «χρωματισμένη» από τον νου, που αποτελεί το μέσο μέσω του οποίου εμφανίζεται.
Όσο υπάρχει εγώ στον νου, υπάρχει και μια λεπτή διάκριση, μια δυαδικότητα, ακόμη κι αν είναι τόσο απλή όσο η αίσθηση «Υπάρχω».
Η αντανάκλαση, επομένως, δεν είναι ο αληθινός Εαυτός, γιατί ο Εαυτός δεν εξαρτάται από τίποτα – ούτε από τον νου, ούτε από την αίσθ
Παρόλα αυτά, η αντανάκλαση έχει αξία: είναι σαν μια γέφυρα. Μας δείχνει τον δρόμο προς την πηγή, μας βοηθά να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει κάτι πέρα από τον κόσμο των φαινομένων. Όταν στρεφόμαστε στο «είμαι» και το ακολουθούμε, σιγά-σιγά ο νους ησυχάζει, και η αντανάκλαση μας οδηγεί πίσω στην Απόλυτη Συνειδητότητα.
Η Απόλυτη Συνειδητότητα ως ο Αληθινός Εαυτός
Αν η αντανάκλαση είναι η γέφυρα, η Απόλυτη Συνειδητότητα είναι ο προορισμός – ο αληθινός μας Εαυτός.
Όταν ο νους βυθίζεται στη βαθιά σιωπή, όταν η αίσθηση του «υπάρχω» διαλύεται, μένει μόνο η απόλυτη κενότητα: κατ8 που δεν χρειάζεται να οριστεί, που δεν πέφτει στις κατηγορίες του «υπάρχω» ή «δεν υπάρχω». Αυτή η κενότητα δεν είναι κενή με την έννοια της έλλειψης, αλλά πλήρης με έναν τρόπο που ο νους δεν μπορεί να συλλάβει. Είναι η καθαρή, αμόλυντη Συνειδητότητα, η πηγή από την οποία προέρχινται τα πάντα – συμπεριλαμβανομένου του νου και της αντανάκλασης.
Γιατί αυτή είναι ο αληθινός Εαυτός;
Επειδή δεν εξαρτάται από τίποτα άλλο. Είναι αμετάβλητη, αιώνια, και δεν περιορίζεται από μέσα ή όργανα. Η αντανάκλαση, όσο κοντά κι αν φτάνει στην πηγή, παραμένει μια έκφραση που υπάρχει και εκφράζεται μέσα από τον νου. Η Απόλυτη Συνειδητότητα, αντίθετα, είναι η ουσία μας πέρα από κάθε φίλτρο – η σιωπή που απομένει όταν όλα τα περιττά πέσουν.
Σαν να κοιτάζεις το πρόσωπό σου στον καθρέφτη: η εικόνα σου είναι αληθινή, αλλά δεν είσαι ο καθρέφτης ούτε η αντανάκλαση. Είσαι αυτό που υπάρχει πέρα από αυτά. Έτσι και ο αληθινός Εαυτός είναι η Απόλυτη Συνειδητότητα: η βαθιά σιωπή, η απόλυτη κενότητα, η Ύπαρξη που δεν χρειάζεται να πει «είμαι» για να είναι.
Μέρος 4: Ένας Πρακτικός Τρόπος να Αποκτήσουμε Επίγνωση του Αληθινού Εαυτού
Για να πλησιάσουμε συνειδητά τον αληθινό Εαυτό, μπορούμε να ξεκινήσουμε από την αντανάκλαση – την αίσθηση του «είμαι» ή «υπάρχω». Αυτή η πρακτική δεν χρειάζεται πιεστική προσπάθεια ή έντονη συγκέντρωση. Αντιθέτως, είναι μια ήρεμη και απαλή διαδικασία. Καθίστε ήσυχα, κλείστε τα μάτια και στρέψτε την προσοχή σας στην αίσθηση του «είμαι». Δεν χρειάζεται να την αναλύσετε ή να την ονομάσετε· απλώς νιώστε την ύπαρξή σας, όπως είναι, ακόμα κι αν στην αρχή συνοδεύεται από την αίσθηση ενός «εγώ» – ενός ατομικού κέντρου.
Ο νους μπορεί να αποσπαστεί από σκέψεις, συναισθήματα, ήχους ή αισθήσεις του σώματος. Δεν χρειάζεται να παλέψετε για να τον ησυχάσετε ή να τον πιέσετε να συγκεντρωθεί. Κάθε φορά που η προσοχή σας φεύγει, ρωτήστε απαλά τον εαυτό σας: «Μπορώ να νιώσω ότι υπάρχω;». Αυτή η απλή, ήρεμη ερώτηση σας φέρνει πίσω στην αίσθηση του «υπάρχω» χωρίς κόπο. Δεν είναι μια δυναμική προσπάθεια, αλλά μια ήσυχη υπενθύμιση που αποκολλά την προσοχή από ό,τι την τράβηξε και την επιστρέφει στην επίγνωση της ύπαρξης. Μείνετε εκεί, νιώθοντας την αίσθηση του «υπάρχω» – όχι σαν συναισθηματική εμπειρία, αλλά σαν μια ήρεμη, φυσική βίωση της παρουσίας σας, της ύπαρξης σας.
Στην αρχή, μπορεί να κυριαρχεί η αίσθηση του «υπάρχω», μαζί με την αίσθηση εγώ ή αίσθηση ατομικότητας. Μαζί με αυτό μπορεί να διακρίνετε λαι μια απροσδιόριστη σιωπή, που παραμένει εκεί στο βάθος αμετακίνητη. Καθώς παραμένετε στην αίσθηση του «είμαι», αφήνοντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις αποσπάσεις να έρχονται και να φεύγουν χωρίς να τις ακολουθήσετε ή να τις διώξετε, αυτή η σιωπή αρχίζει να γίνεται πιο φανερή. Από το φόντο (background) περνά σταδιακά στο προσκήνιο. Ο νους ησυχάζει φυσικά, χωρίς πίεση, και αν υπάρχει βαθιά απορρόφηση στην σιωπή η αίσθηση του «εγώ» και του «υπάρχω» μπορεί να χαθούν, και να μείνει μόνο αυτή η απροσδιόριστη σιωπή – ο αληθινός Εαυτός ή Ειναι που δεν μπορεί να περιγραφεί.
Αν, ωστόσο, υπάρχει έντονη νοητική ή συναισθηματική ένταση, δεν χρειάζεται να παλέψετε μαζί της για να φτάσετε σε βαθιά σιωπή. Μην αντιδράτε, μην προσπαθείτε να την αλλάξετε ή να την διώξετε. Παραμείνετε ως μάρτυρες αδιάφοροι (όχι ως παρατηρητές που εμπλέκονται), ως αυτόπτες μάρτυρες που απλώς βλέπουν χωρίς να ταυτίζονται. Ακόμα κι αν η ένταση επιμένει, συνεχίστε να επιστρέφετε απαλά στην αίσθηση του «υπάρχω» με την ερώτηση «Μπορώ να νιώσω ότι υπάρχω;». Με τον καιρό, αυτή η ήρεμη επίγνωση θα σας κρατήσει σε ειρήνη, ακόμα κι αν δεν φτάσετε στην πλήρη απορρόφηση στην σιωπή και στη βίωση της πληρότητας, ελευθερίας και ευδαιμονίας του Εαυτού.
Δεν πειράζει αν δεν φτάσετε στην τέλεια κατάσταση. Το σημαντικό είναι ότι, μέσα από αυτή την πρακτική, μαθαίνετε να παραμένετε σε εγρήγορση και ήρεμη επίγνωση της αίσθησης υπάρχω και της σιωπής αλλά και απο οτιδήποτε αναδύεται στον ψυχισμό σας και να αποφεύγετε την πλήρη ταύτιση με τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Η αναγνώριση της εσωτερικής σιωπής και η συνειδητή επαφή και βίωσης της, μας δίνει μια γεύση της ειρήνης, της πληρότητας και της ελευθερίας που υπάρχει πέρα από τον νου και είναι η απαρχή του ταξιδιού προς την Ιθάκη του Είναι ή αληθινού Εαυτού (Συνειδητότητα).
ΕΡΩΤΗΣΗ
Καλημέρα, η αίσθηση της ύπαρξης δεν υποπίπτει στον κόσμο των αισθήσεων, που δεν είναι πραγματικός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΤΜΑΝ
Η αίσθηση ύπαρξης δεν έχει καμία σχέση με τις πέντε αισθήσεις, μέσω των οποίων αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Μη σε μπερδεύουν οι λέξεις· απλώς μερικές φορές είναι δύσκολο να περιγράψεις αυτή την εμπειρία καθαυτή.
Όταν λέω «αίσθηση ύπαρξης», δεν εννοώ κάτι που σχετίζεται με τις αισθήσεις και τον εξωτερικό κόσμο.
Ακριβέστερο είναι να πούμε «συναίσθηση» ή «επίγνωση ύπαρξης».
Αλλά η αίσθηση της ύπαρξης είναι συνδεδεμένη με το εγώ, οπότε έχει σχέση με τον ψυχολογικό κόσμο, ο οποίος είναι ψευδαίσθηση, όπως και ο εξωτερικός.
Γι’ αυτό είπα πως ο αληθινός μας εαυτός είναι η εσωτερική σιωπή, ο σιωπηλός κενός χώρος της Συνειδητότητας, και όχι η αίσθηση ύπαρξης, που είναι η αντανάκλασή της στον νου.
Και χρησιμοποιείται ως μέσο για να αποταυτιστούμε από τον νου και να συνδεθούμε με την εσωτερική σιωπή
Βιβλία στα Ελληνικά
- Η Τέχνη του να Ζεις Συνειδητά την Στιγμή – (Έντυπο & Ebook)
- Η Τέχνη του Διαλογισμού – (Ebook)
- Το Όνομα του Θεού και η Κάρμα Γιόγκα – (Ebook)
- Η Επίγνωση του Εαυτού και η Απελευθέρωση – (Ebook)
- Οι Διδασκαλίες του Μπάμπατζι – (Ebook
Το “μυστικό” για μια ζωή αφθονίας, αρμονίας, ευτυχίας και ικανοποίησης είναι να έχουμε ένα σαττβικό νου απαλλαγμένο από επιθυμίες και εγωισμό και να ζούμε κάθε στιγμή σε συνειδητή επαφή με τον αληθινό μας Εαυτό (Συνείδηση).
🌺 Φως, Ειρήνη, Αγάπη
atmannityanada 