Είναι – Ο Αληθινός Εαυτός μας

Είναι – Ο Αληθινός Εαυτός μας
by Atman Nityananda

Τι είναι η αληθινή μας φύση

Ο αληθινός μας Εαυτός είναι η φαινομενικά ατομική Συνειδητότητα (σιωπηλή παρουσία, Είναι) και είναι ένα και το αυτό με την συμπαντική Συνειδητότητα (απόλυτη Ύπαρξη, Θεός, Μπράμαν, Ταο).

Ο αληθινός μας Εαυτός γίνεται αντιληπτός μέσα μας ως η άχρονη, άμορφη, ακίνητη, αμετάβλητη, συνεχώς παρούσα σιωπηλή παρουσία και η φύση του είναι απόλυτη Ύπαρξη-Συνειδητότητα-Ευδαιμονία* (Σάτ-Τσίτ-Ανάντα στα σανσκριτικά).

Σχόλιο
απόλυτη Ύπαρξη-Συνειδητότητα-Ευδαιμονία (Σατ-Τσίτ-Ανάντα στα σανσκριτικά): Ο αληθινός μας Εαυτός αποκαλείται απόλυτη Ύπαρξη, γιατί είναι αιώνια, αθάνατη Ύπαρξη πέρα από κάθε περιορισμό, απόλυτη Συνειδητότητα, γιατί είναι αγνό φως-Συνειδητότητα χωρίς περιορισμούς και χωρίς προσμίξεις με κάποια άλλη φύση ή μορφή, και απόλυτη Ευδαιμονία, γιατί είναι πάντοτε πλήρης, ειρηνικός και μακάριος, ελεύθερος από κάθε πόνο ή δυστυχία.

Η Θεϊκή μας φύση είναι αιώνια, αθάνατη (δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, δεν γεννιέται ούτε πεθαίνει), είναι αμετάβλητη (παραμένει πάντα ίδια, δεν μεταβάλλεται όπως, για παράδειγμα, μεταβάλλεται το σώμα, που γεννιέται ως μωρό και σταδιακά γίνεται μεγάλος άνθρωπος), ακατάστρεπτη (τίποτα δεν μπορεί να την καταστρέψει ή να την σκοτώσει), άμορφη (δεν έχει κάποια συγκεκριμένη μορφή), ακίνητη (δεν υπάρχει κίνηση στη Συνειδητότητα), είναι συνεχώς παρούσα στο άχρονο τώρα (ακριβέστερα, είναι το άχρονο τώρα) και είναι παρούσα σε όλες τις καταστάσεις συνείδησης (δηλαδή, είναι παρούσα και στην κατάσταση του ξύπνιου, στην κατάσταση του ύπνου με όνειρα και στην κατάσταση του βαθύ ύπνου).

Έχουν δοθεί διάφορα ονόματα στον αληθινό μας Εαυτό· μερικά από αυτά είναι: Συνειδητότητα, Πνεύμα, Ψυχή, εσωτερική σιωπή, σιωπηλή παρουσία, παρουσία, Είναι, θεϊκό Είναι, θεϊκή ουσία, θεϊκή φύση, πνευματικός Εαυτός. Στα σανσκριτικά τον ονομάζουν ως Άτμαν, Παραμάτμαν, Τσετάνια, Σίβα, Τσίτ.

Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να αγγίξει, να επηρεάσει ή να βλάψει το θεϊκό μας Είναι (Συνειδητότητα, Πνεύμα). Το θεϊκό μας Είναι είναι ανέγγιχτο από οτιδήποτε συμβαίνει στο σώμα, στον νου, στις αισθήσεις και στο πράνα (ζωτική ενέργεια) και από οτιδήποτε συμβαίνει στον εξωτερικό κόσμο.

Μπορούν να βλάψουν το σώμα μας, μπορεί να μας συκοφαντήσουν, μπορεί να μας αδικήσουν, να μας συμπεριφερθούν περιφρονητικά ή προσβλητικά, μπορεί οτιδήποτε να συμβεί στο σώμα και στον νου μας, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να αγγίξει το ένδοξο, λαμπερό, αθάνατο Θεϊκό μας Είναι.

Η Θεϊκή μας φύση στην Μπαγκαβάτ Γκίτα

Στην Στην Μπαγκαβάτ Γκίτα, στο κεφάλαιο 2, ο Κρίσνα μιλάει στον Αρτζούνα για την αθάνατη, ακατάστρεπτη φύση της Συνειδητότητας (Είναι, Άτμαν, Πνεύμα,)*.

17. Γνώριζε πως είναι ακατάστρεπτο Εκείνο (Μπράχμαν, Άτμαν) που διαπερνάει όλο αυτό (όλο τον κόσμο και όλα τα σώματα). Κανείς δεν μπορεί να προκαλέσει την καταστροφή Αυτού του άφθαρτου.

18. Έχει ειπωθεί ότι έχουν ένα τέλος τα σώματα αυτά στα οποία είναι ενσαρκωμένος ο Εαυτός (Συνειδητότητα, Άτμαν). Ο Εαυτός είναι αιώνιος, ακατάστρεπτος και απροσμέτρητος (απεριόριστος). Γι’ αυτό πολέμησε, ω Αρτζούνα.

19. Ούτε αυτός που νομίζει ότι ο Εαυτός είναι ο φονιάς ούτε αυτός που νομίζει ότι σκοτώνεται γνωρίζουν. Αυτός (Εαυτός, Άτμαν, Συνειδητότητα) ούτε σκοτώνει ούτε σκοτώνεται.

20. Αυτός ποτέ δεν γεννιέται ούτε πεθαίνει. Ούτε αφού υπάρξει παύει να υπάρχει. Αυτός είναι αγέννητος, αιώνιος, αμετάβλητος και αρχέγονος· δεν σκοτώνεται όταν το σώμα σκοτώνεται.

23. Τα όπλα δεν τον βλάπτουν (κομματιάζουν), η φωτιά δεν τον καίει, το νερό δεν τον βρέχει, ο άνεμος δεν τον ξεραίνει.

24. Αυτός ο Εαυτός δεν μπορεί να κομματιαστεί, ούτε να καεί, ούτε να βραχεί, ούτε να ξεραθεί. Είναι αιώνιος, διαπερνά τα πάντα, σταθερός, πανάρχαιος και αμετακίνητος.

Ως εκ τούτου, αν ζούμε προσηλωμένοι και εδραιωμένοι στο Είναι μας (εσωτερική σιωπηλή παρουσία), ως το Είναι, θα βιώνουμε παντού και πάντα (σε όλες τις συνθήκες) ελευθερία, αγάπη, ειρήνη, πληρότητα, ευδαιμονία δίχως όρια.

Ατομικό Είναι και Συμπαντικό Είναι

Η φαινομενικά ατομική Συνειδητότητα (Είναι) είναι η συμπαντική Συνειδητότητα (Θεός, Μπράμαν, Ταο)

Η συμπαντική Συνειδητότητα δημιουργεί το ορατό και αόρατο σύμπαν, όλες τις μορφές και τις υπάρξεις (ανάμεσα σ’ αυτές και ο άνθρωπος) μέσω της ενυπάρχουσας σε αυτήν δημιουργικής δύναμης ή δημιουργικής ενέργειας (Μαχασάκτι). Η συμπαντική ενέργεια (Μαχασάκτι) δημιουργεί τον άνθρωπο και η συμπαντική Συνειδητότητα εκδηλώνεται μέσα στον άνθρωπο ως η φαινομενικά ατομική Συνειδητότητα, που είναι και ο αληθινός μας Εαυτός. Όλα αυτά που αποτελούν την φαινομενική μας άποψη, που είναι πολυεπίπεδη (σώμα, ζωτική ενέργεια, σεξουαλική ενέργεια, συγκινήσεις, σκέψεις, νους, διάνοια, θέληση, ευφυΐα, υποσυνείδητο, εγώ, αιτιατό σώμα), είναι εκδηλώσεις, εκφράσεις και δυνάμεις της δημιουργικής ενέργειας (Μαχασάκτι) και, στο κέντρο της ύπαρξής μας, είμαστε η ίδια η συμπαντική Συνειδητότητα. Όλοι μας, στο κέντρο της ύπαρξής μας, στην ουσία μας, είμαστε ένα και το αυτό, η συμπαντική Συνειδητότητα.

Παρότι η Συνειδητότητα μέσα μας δεν είναι διαφορετική ή ξεχωριστή από αυτή των άλλων, αλλά η μία δίχως δεύτερη (μη δυαδική) συμπαντική Συνειδητότητα, εξαιτίας της άγνοιας, της ταύτισης με το σώμα και τον νου και τους περιορισμούς και τους προγραμματισμούς του νου, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η Συνειδητότητα ανήκει σ’ εμάς (δηλαδή στο σώμα, στον νου και στο εγώ μας) και ότι είναι διαφορετική από την Συνειδητότητα των άλλων και την συμπαντική Συνειδητότητα*.

Σχόλιο
Η συμπαντική Συνειδητότητα*: Η συμπαντική Συνειδητότητα είναι η πηγή, η αιτία και η ουσιαστική φύση κάθε ύπαρξης στο σύμπαν. Είναι αυτοδημιούργητη, αναίτια, άχρονη, άμορφη, αυτόφωτη (είναι φως επίγνωσης), πανταχού παρούσα, άφθαρτη, αιώνια, αθάνατη, ακατάστρεπτη, αμετάβλητη, ακίνητη.

Κεντρικός στόχος όλων των ‘δρόμων’ πνευματικότητας, γιόγκα και αυτογνωσίας είναι να διαλύσουμε την πλάνη ότι είμαστε το σώμα, ο νους και το εγώ και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η αιώνια Συνειδητότητα, πάντα ειρηνική, πλήρης και ευδαιμονούσα, ότι η Συνειδητότητα μέσα μας είναι η ίδια συμπαντική Συνειδητότητα (Μπράμαν, Θεός) μέσα σε όλους και, τέλος, να εδραιωθούμε στην Συνειδητότητα ως η Συνειδητότητα. Αυτό προϋποθέτει τον εξαγνισμό και τη μεταμόρφωση του νου, την εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων και τη συγχώνευση του νου στην Συνειδητότητα μέσα από τον συνεχή διαλογισμό και το σαμάντι.

Ευλογημένος και μακάριος είναι αυτός που ελευθερώθηκε από την ταύτιση με το σώμα και τον νου, από το εγώ και το δικό μου, τις επιθυμίες και τις προσκολλήσεις για τα αντικείμενα των αισθήσεων και ζει σε βαθιά ένωση με το Είναι του, το αιώνιο φως της Συνειδητότητας (Πνεύμα, Άτμαν). Αν και άνθρωπος, ζει ως ένας Θεός.

Είμαστε το Φως της Συνειδητότητας

Το σημαντικότερο όλων που έχουμε στην ζωή είναι η ίδια μας η ζωή, η ίδια μας η ύπαρξη (Συνειδητότητα) και όχι οι αισθητηριακές εμπειρίες και τα αντικείμενα και τα αποκτήματα που μπορεί να έχουμε συσσωρεύσει. Η πνευματική μας φύση (Συνειδητότητα) είναι η πηγή και η βάση επάνω στην οποία γεννιούνται και έχουν ζωή το σώμα και ο νους.

Αυτό που κάνει αγαπητό τον εαυτό μας και όλα τα όντα είναι η παρουσία της Συνειδητότητας (Πνεύμα, Ψυχή) μέσα μας. Όλοι αγαπάμε τον εαυτό μας, γιατί μέσα μας εκδηλώνεται η αθάνατη και πάντα πλήρης και ευδαιμονούσα Συνειδητότητα. Από άγνοια, όμως, και εξαιτίας του εγώ, ταυτιζόμαστε με το σώμα καθώς και με το ίδιο το εγώ και γι’ αυτό αγαπάμε το σώμα ως εαυτό μας. Ποιος, όμως, αγαπά ένα νεκρό σώμα; Και τι λείπει από το νεκρό σώμα; Η Συνειδητότητα, η Ψυχή, όπως λέμε συνήθως. Το Πνεύμα (Συνειδητότητα) που κατοικεί μέσα μας είναι αυτό που κάνει το σώμα και όλα όσα υπάρχουν αγαπητά.

Συνειδητότητα, εσωτερική σιωπή, εσωτερική σιωπηλή παρουσία, συνειδητή παρουσία, παρουσία, παρατηρητής, μάρτυρας, Εαυτός, Ουσία, Είναι, Αλήθεια, Θεϊκή μας φύση, Άτμαν, Μπράμαν, Ψυχή, Πνεύμα, Επίγνωση, Ταό, φωτισμένο κενό, άχτιστο φως είναι μερικές από τις έννοιες ή λέξεις που χρησιμοποιούμε για να αναφερθούμε στην αληθινή ή θεϊκή μας φύση, που είναι ένα και το αυτό με την μία δίχως δεύτερη συμπαντική Συνειδητότητα.

Δεν είμαστε ούτε το σώμα ούτε ο νους, το εγώ και η προσωπικότητα, αλλά η Συνειδητότητα, που κάνει κάθε εμπειρία δυνατή (που μας επιτρέπει, δηλαδή, να έχουμε συνείδηση – επίγνωση των αισθητηριακών και ψυχολογικών εμπειριών). Η Συνειδητότητα είναι συνεχώς παρούσα, είναι το σταθερό, αμετάβλητο φόντο κάθε εμπειρίας και γίνεται αντιληπτή ως η εσωτερική σιωπηλή παρουσία. Είτε αντιλαμβανόμαστε κάτι στον εξωτερικό κόσμο μέσα από τις αισθήσεις είτε αντιλαμβανόμαστε κάτι μέσα μας (κάποια σκέψη, κάποιο συναίσθημα, κάποια ενεργειακή αντίδραση κ.λπ.), ο παράγοντας που κάνει δυνατή την επίγνωση της εμπειρίας είναι η συνεχώς παρούσα μέσα μας σιωπηλή παρουσία της Συνειδητότητας, που είναι το φως της επίγνωσης. Σε κάθε εμπειρία μας, όποια και να είναι αυτή, αν είμαστε προσεκτικοί, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει πάντοτε μια ακίνητη σιωπή, που ‘αγκαλιάζει’ την εμπειρία. Αυτή η συνεχώς παρούσα σιωπηλή παρουσία μέσα μας είναι ο αληθινός μας Εαυτός, η Συνειδητότητα.

Έχουμε την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τις μορφές (χονδροειδείς και λεπτοφυείς*) επειδή η Συνειδητότητα αντανακλάται και διαποτίζει τον νου. Η απόλυτη ή συμπαντική Συνειδητότητα αντανακλά στον νου μας και αυτή η αντανακλώμενη στον νου Συνειδητότητα είναι το ‘φως’ που μας επιτρέπει να έχουμε επίγνωση, να αντιλαμβανόμαστε και να βιώνουμε συνειδητά οτιδήποτε συμβαίνει μέσα μας και έξω μας. Ούτε η Συνειδητότητα από μόνη της ούτε ο νους από μόνος του μπορούν να αντιληφθούν τις μορφές· η ένωσή τους κάνει δυνατή την επίγνωση κάθε εμπειρίας, είτε των εξωτερικών μορφών είτε των ψυχολογικών (σκέψεων, φαντασίας, συναισθημάτων κ.λπ.). Αυτό που λέμε προσοχή είναι η ίδια η Συνειδητότητα, όταν εκφράζεται μέσα από τον νου. Στην πραγματικότητα, είναι η Συνειδητότητα που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως μορφές μέσα από τον νου, χρησιμοποιώντας τον νου.

Σχόλιο
χονδροειδείς και λεπτοφυείς: Χονδροειδείς μορφές είναι τα αντικείμενα των αισθήσεων, οτιδήποτε, δηλαδή, υπάρχει στον κόσμο, και λεπτοφυείς μορφές είναι οι ψυχολογικές μας καταστάσεις, τα συναισθήματα, οι επιθυμίες, οι σκέψεις, οι νοητικές εικόνες και φαντασίες.

Το υπαρξιακό κενό, η αίσθηση έλλειψης και το ανικανοποίητο

Μια ζωή χωρίς επίγνωση (χωρίς συνειδητή επαφή και βίωση) της αληθινής μας φύσης είναι μια μηχανική ζωή, μια ζωή επιβίωσης με εφήμερες ευχαριστήσεις, απολαύσεις και χαρές, με σκαμπανεβάσματα, μιζέρια και δυστυχία και όχι μια ζωή πληρότητας, ικανοποίησης, αρμονίας, ευτυχίας και δημιουργικότητας.

Αν αγνοούμε τον αληθινό μας Εαυτό, αν δεν ζούμε με επίγνωση της θεϊκής μας φύσης, δεν μπορούμε να ζήσει με ειρήνη, πληρότητα και βαθιά ικανοποίηση· πάντα θα νιώθουμε μια αίσθηση έλλειψης, ανικανοποίητου, ένα υπαρξιακό κενό, το οποίο μάταια θα προσπαθούμε να γεμίσουμε με ψευδαισθησιακές αισθητηριακές εμπειρίες και απολαύσεις. Αν οι ενέργειες, οι πράξεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας δεν δονούνται σε αρμονία με την Ψυχή μας, θα νιώθουμε ότι κάτι μας λείπει, θα βιώνουμε μια αίσθηση κενού και ανικανοποίητου.

Η ευτυχία πηγάζει από το Είναι μας

Όσες φορές νιώσαμε πληρότητα μέσα μας, μια ανώτερη ευτυχία, ήταν επειδή, έστω και άθελά μας, ήρθαμε σε επαφή με τον αληθινό μας Εαυτό (Συνειδητότητα), που λάμπει ως η σιωπηλή παρουσία στο κέντρο της ύπαρξής μας. Αυτή η ομορφιά είναι συνεχώς παρούσα μέσα μας, αλλά δεν γίνεται αντιληπτή εξαιτίας της εξωστρέφειας του νου και της προσοχής, των ταυτίσεων που δημιουργεί το εγώ και την συνεχή κίνηση του νου, που προβάλλει συνεχώς εικόνες, φαντασίες, σκέψεις και συναισθήματα. Το εγώ τραβάει συνεχώς την προσοχή σαν μαγνήτης και μας ταυτίζει με τις εξωτερικές μορφές, τις σκέψεις και τις συγκινησιακές μας αντιδράσεις σχετικά με τις μορφές και έτσι χάνουμε την αντίληψη του Είναι μας, που είναι παρόν στο κέντρο της ύπαρξής μας ως η εσωτερική σιωπηλή παρουσία, ως ειρήνη, πληρότητα και ευδαιμονία.

Το ‘μυστικό’ για μια ζωή πληρότητας, αρμονίας, χαράς και ικανοποίησης είναι να έχουμε ένα αγνό σαττβικό νου και να ζούμε κάθε στιγμή με επίγνωση της αληθινής μας φύσης, γιατί η αληθινή μας φύση είναι η προσωποποίηση της πληρότητας, της ειρήνης και της ευδαιμονίας και η καθαρή και σταθερή βίωσή τους είναι δυνατή από ένα αγνό-σαττβικό νου. Ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες, αν ο νους μας είναι ήρεμος, διαυγής, σταθερός και σε επαφή με τον αληθινό μας Εαυτό, θα βιώνουμε ειρήνη, πληρότητα και ικανοποίηση. Όποιος έχει ένα αγνό σαττβικό νου και ζει σε συνειδητή επαφή με το Είναι του είναι ελεύθερος από βαρεμάρα, ανικανοποίητο, κενό, μοναξιά, αίσθηση έλλειψης και κάθε μιζέρια και δυστυχία. Αυτές οι κατώτερες καταστάσεις τις βιώνουμε όταν υπερτερούν στον νου μας οι ράτζας και οι τάμας ποιότητες αντί της σάττβα, όταν ο νους είναι περιορισμένος από προγραμματισμούς, εγωϊκές τάσεις, όταν είμαστε ταυτισμένοι με το σώμα, τον νου, το εγώ και τις επιθυμίες, τις αρέσκειες και τις απαρέσκειες του εγώ μας.

Αν στρέψουμε την προσοχή προς τα μέσα, στην πηγή της* (Συνειδητότητα) στο κέντρο της ύπαρξής μας, τότε αποκτούμε επίγνωση της Συνειδητότητας αυτής καθαυτής ως μια σιωπηλή αμετάβλητη παρουσία, ως ένα σιωπηλό κενό γεμάτο ζωή. Στην πραγματικότητα, η ίδια η Συνειδητότητα έχει επίγνωση του Εαυτού της, αλλά το εγώ δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι εμείς ως σώμα-νους αντιλαμβανόμαστε την εσωτερική σιωπή*. Αν υπάρχει βαθιά απορρόφηση του νου μας στην εσωτερική σιωπή, τότε υποχωρεί (καταλαγιάζει) πλήρως η αίσθηση του εγώ και επέρχεται η μη-δυαδική κατάσταση, κατά την οποία η Συνειδητότητα βιώνει τον Εαυτό της χωρίς προσμίξεις άλλων αντιλήψεων (δηλαδή, χωρίς αντίληψη εξωτερικών αντιλήψεων, του σώματος, σκέψεων, συγκινήσεων κ.λπ.).

Σχόλιο
στην πηγή της: Η πηγή της προσοχής είναι η Συνειδητότητα· στην πραγματικότητα, είναι η ίδια η Συνειδητότητα σε έκφραση. Η Συνειδητότητα, καθώς αντανακλά στον νου, εκδηλώνεται ως η προσοχή δια μέσου του νου.

εμείς ως σώμα-νους αντιλαμβανόμαστε την εσωτερική σιωπή: Το εγώ ταυτίζεται και με το σώμα και με την Συνειδητότητα ταυτόχρονα. Μέσω αυτής της διπλής ταύτισης του εγώ με το σώμα και την Συνειδητότητα δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι η ικανότητα επίγνωσης ανήκει στο σώμα και στον νου, ενώ στην πραγματικότητα ανήκει στην Συνειδητότητα. Εξαιτίας αυτού, όταν στραφούμε μέσα μας και αντιληφθούμε την σιωπηλή παρουσία της Συνειδητότητας, νομίζουμε ότι εμείς ως σώμα-εγώ αντιλαμβανόμαστε την σιωπηλή παρουσία.

Ο αληθινός μας Εαυτός (Συνειδητότητα) βιώνεται σαν μια ακίνητη, αμετάβλητη σιωπηλή παρουσία, σαν μια σιωπή*, που δεν έχει κανενός είδους ταυτότητα.Δηλαδή, δεν νιώθουμε ότι είμαστε αυτή η σιωπή όπως νιώθουμε ότι είμαστε το σώμα, που λέγεται Γιάννης ή Μαρία κ.λπ..

Σχόλιο
σιωπή: Δεν αναφέρομαι στην σιωπή του νου, η οποία συμβαίνει όταν ο νους σταματά να κινείται, να φαντάζεται και να σκέπτεται, αλλά στην σιωπή που είναι πέρα από τον νου, αυθύπαρκτη και πάντα παρούσα ακόμη και όταν ο νους είναι σε κίνηση. Αυτή η σιωπή είναι το σταθερό σιωπηλό υπόβαθρο των σκέψεων, των συγκινήσεων και κάθε άλλης εμπειρίας και αντίληψης. Στην πραγματικότητα, και η λέξη σιωπή δεν μπορεί να ορίσει την αληθινή μας φύση, αφού η αληθινή μας φύση είναι πέρα από κάθε ορισμό και προσδιορισμό. Η λέξη σιωπή, όπως και όλες οι άλλες που χρησιμοποιούνται σχετικά με την αληθινή μας φύση, χρησιμοποιούνται ως δείκτες για να μας βοηθήσουν να αποκτήσουμε την άμεση εμπειρία.

Η ψευδαισθησιακή μας ταυτότητα (το εγώ είμαι ο τάδε ή ο δεινά και σχετίζεται με το σώμα και το εγώ) έχει μια αίσθηση προσωπικής ταυτότητας, ενός συγκεκριμένου ατόμου ξεχωριστού από τα άλλα και είναι ταυτισμένη με την συγκεκριμένη μορφή, ενώ η σιωπηλή παρουσία, που είναι ο αληθινός μας Εαυτός, στερείται οποιασδήποτε αίσθησης ταυτότητας, στερείται της αίσθησης εγώ είμαι αυτή η σιωπή. Η εσωτερική σιωπηλή παρουσία δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, κάτι προσδιορισμένο, δεν έχει κάποια μορφή (για αυτό λέγεται άχτιστο φως από τους χριστιανούς ή φωτισμένο κενό στην ανατολή), δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε μικρή, ούτε άπειρη ούτε περιορισμένη, ούτε κενή ούτε μη κενή· είναι πέρα από κάθε περιγραφή, αλλά παρ’ όλα αυτά άμεσα εμπειρατή μέσα μας εδώ και τώρα και κάθε τώρα, είναι το άχρονο τώρα.

Για να αναγνωρίσετε και να βιώσετε όλο και καθαρότερα πώς είναι να είστε σε συνειδητή επαφή με την εσωτερική σιωπηλή παρουσία (αυτεπίγνωση) και να ξεχωρίσετε την εσωτερική σιωπηλή παρουσία από όλες τις άλλες αντιλήψεις (σωματικές, ενεργειακές, συγκινησιακές, νοητικές) είναι απαραίτητο να ερευνήσετε σταθερά και συστηματικά τον εαυτό σας.

Αυτεπίγνωση* – Η επίγνωση της εσωτερικής σιωπής ή σιωπηλής παρουσίας

Σχόλιο
αυτεπίγνωση: Αυτεπίγνωση, με την ακριβή έννοια του όρου, δεν είναι η επίγνωση του σώματος, των σκέψεων, των συναισθημάτων και γενικά των ψυχολογικών καταστάσεων μέσα μας, αλλά η επίγνωση του αληθινού μας Εαυτού (της Συνειδητότητας), η οποία βιώνεται ως εσωτερική σιωπή ή σιωπηλή παρουσία. Παρότι χρησιμοποιείται ο όρος αυτεπίγνωση σε σχέση με τις ψυχολογικές καταστάσεις (οι οποίες στην πραγματικότητα είναι κάτι που συμβαίνει μέσα μας, αλλά δεν είμαστε αυτές), η ακριβής έννοια του σχετίζεται με τον αληθινό μας Εαυτό, την Συνειδητότητα, που είναι αυτό που πραγματικά είμαστε.

Επισημαίνω πως, όπου στα βιβλία μου, όπως το Η Τέχνη του να Ζεις Συνειδητά τη Στιγμή, χρησιμοποιώ τον όρο αυτεπίγνωση, εννοώ την συνειδητή επαφή ή βίωση (επίγνωση) της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας, που είναι ο αληθινός Εαυτός μας, η Συνειδητότητα.

Η επίγνωση της εσωτερικής σιωπής (αυτεπίγνωση) είναι μια απλή κατάσταση και πάντα άμεση και προσιτή στην εμπειρία μας, όμως η πολυπλοκότητα και η μη καθαρότητα του νου μας δυσκολεύουν να έχουμε με την πρώτη μια ξεκάθαρη αντίληψη.

Όμως, με την ορθή γνώση και την προσεκτική επίμονη παρατήρηση, είναι βέβαιο πως θα αποκτήσετε καθαρή αντίληψη του πώς είναι να είστε συνειδητοί της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας (αυτεπίγνωση). Ξεκαθαρίζοντας πώς είναι να είστε σε συνειδητή επαφή με την εσωτερική σιωπηλή παρουσία (αυτεπίγνωση), η προσπάθεια επικεντρώνεται στο να αυξήσετε την ικανότητά σας να παραμένετε σε αυτεπίγνωση και να εμβαθύνετε σε αυτήν, το οποίο περιλαμβάνει και το να μην επιτρέπεται να συμβεί η ταύτιση με τις σκέψεις, συγκινήσεις, εξωτερικά αντικείμενα κ.λπ.. Αυτό επιτυγχάνεται εφαρμόζοντας διάφορες μεθόδους, όπως, για παράδειγμα, την νοερή επανάληψη του ονόματος του Θεού ή ενός μάντρα (π.χ. ‘Ομ Ναμά Σιβάϊ’) ή η επανάληψη φράσεων σχετικά με την αληθινή μας φύση (π.χ. ‘Είμαι το φως της Συνειδητότητας, Είμαι φως, ειρήνη, αγάπη’), αλλά και άλλες μεθόδους. Όμως, για να εξασκούμαστε σε αυτό ειλικρινά, συστηματικά και σταθερά, προϋποθέτει να διψάμε για την αλήθεια και την ελευθερία.

Η διάκριση του αληθινού μας Εαυτού από τον φαινομενικό

Άλλη μια σημαντική πτυχή της άσκησης σχετικά με την αληθινή μας φύση είναι να διακρίνουμε την αληθινή μας φύση από τον φαινομενικό μας εαυτό σε όλα του τα επίπεδα (σώμα, ενέργεια, νους σε όλες του τις απόψεις – συγκινήσεις, φαντασίες, σκέψεις, επιθυμίες, παρορμήσεις, αίσθηση εγώ).

Για να συνειδητοποιήσουμε ότι η αληθινή μας φύση (η εσωτερική σιωπηλή παρουσία) είναι διαφορετική και πέρα από σκέψεις, συγκινήσεις, φαντασίες, επιθυμίες, παρορμήσεις και την αίσθηση εγώ και ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη από όλα αυτά, θα πρέπει να παρατηρήσουμε και να διερευνήσουμε τον εαυτό μας με πολύ προσοχή. Αυτή η έρευνα, όπως και κάθε άλλη, για να φέρει αποτελέσματα, απαιτείται να γίνεται καθημερινά και συστηματικά και όχι ευκαιριακά, το οποίο προϋποθέτει να το θέλουμε πολύ.

Μέσω της ήρεμης διερευνητικής προσοχής, της διάκρισης και της χρήσης κατάλληλων ερωτήσεων, μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε το σώμα, η ενέργεια, οι σκέψεις, οι φαντασίες, οι απόψεις και οι πεποιθήσεις, τα συναισθήματα, οι επιθυμίες και οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με το σώμα, την ενέργεια και τον νου στο σύνολό του. Όσο πιο πολύ συνειδητοποιήσουμε τι δεν είμαστε, τόσο πιο κοντά είμαστε στο να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά Είμαστε. Όσο πιο πολύ αποταυτιζόμαστε και αποκτούμε απόσταση (ψυχολογική) από αυτό που δεν είμαστε, τόσο πιο κοντά είμαστε στο να συνειδητοποιήσουμε αυτό που Είμαστε στ’ αλήθεια και να ταυτιστούμε με αυτό.

Για την αποτελεσματική εφαρμογή της αυτοέρευνας, οι σημαντικότεροι παράγοντες είναι:
η βαθιά δίψα για την αλήθεια, η ειλικρίνεια, η αγνότητα του νου και το πόσο αναπτυγμένες είναι οι ικανότητες του νου, όπως η ηρεμία, η διαύγεια, η συγκέντρωση, η σταθερότητα, η διάκριση και η απάθεια.

Χρησιμοποιείστε τις γνώσεις ως χάρτη και ως δείκτες

Επειδή η αληθινή μας φύση είναι λεπτοφυής, όπως επίσης λεπτοφυής είναι και η κατάσταση της αυτεπίγνωσης, είναι δύσκολο να περιγραφούν με ακρίβεια μέσα από λόγια και λέξεις. Γι’ αυτό σας προτρέπω να πάρετε όλα αυτά που αναφέρω σχετικά με τον αληθινό μας Εαυτό (αλλά και τον φαινομενικό εαυτό) ως χάρτη και ως δείκτες για να κάνετε την δική σας έρευνα. Θυμίζω την γνωστή ρήση που λέει ότι το δάκτυλο που δείχνει το φεγγάρι δεν είναι το φεγγάρι. Χρησιμοποιείστε τις γνώσεις και τους δείκτες που δίνονται εδώ (αλλά και από οποιοδήποτε κείμενο ή βιβλίο) για να κάνετε την δική σας έρευνα και να αποκτήσετε την δική σας άμεση εμπειρία. Με βάση τις γνώσεις, εξερευνήστε εξονυχιστικά τον εαυτό σας, μάθετε τον εαυτό σας μέσα από την άμεση εμπειρία σας και συνειδητοποιήσετε τι δεν είστε και ποιος ή τι πραγματικά Είστε, ποιος είναι ο Εαυτός σας. Μόνο η άμεση εμπειρία της αληθινής σας φύσης και η πλήρης ‘ταύτισή’ σας με αυτή μπορεί να σας ελευθερώσει από την άγνοια, από την ταύτιση με αυτό που δεν είστε (σώμα, νους) και από κάθε ψευδαίσθηση, πόνο και δυστυχία.

Στόχοι της πνευματικής άσκησης σε σχέση με την ανώτερη φύση μας

Είναι να προσπαθούμε να είμαστε σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας (αυτεπίγνωση) από στιγμή σε στιγμή και να μην επιτρέπουμε να συμβεί η ταύτιση (οποιαδήποτε ταύτιση). Είναι να αυξάνουμε την ικανότητά μας να παραμένουμε σε αυτεπίγνωση (συχνότητα, διάρκεια) και να εμβαθύνουμε στην αυτεπίγνωση. Είναι να εξαλείφουμε από τον ψυχισμό μας οτιδήποτε μας εμποδίζει να παραμένουμε σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας (αυτεπίγνωση), οτιδήποτε μας γοητεύει και μας κάνει να ταυτιζόμαστε και να ξεχνιόμαστε.

Ο τελικός σκοπός της πνευματικής ζωής και άσκησης είναι να ελευθερωθούμε από το εγώ σε όλες του τις απόψεις (επιθυμία, υπερηφάνεια κ.λπ.) και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η Συνειδητότητα και όχι το σώμα και ο νους, που νομίζουμε ότι είμαστε, και να φτάσουμε στην απελευθέρωση (φώτιση, αυτοπραγμάτωση).

Η απελευθέρωση επιτυγχάνεται όταν διαλυθεί πλήρως το εγώ και ο νους γίνει τελείως αγνός-σαττβικός και φωτεινός, όπως η Συνειδητότητα. Ο εξαγνισμός του νου και η εξάλειψη του εγώ επιτυγχάνονται με το σύνολο των πρακτικών και πειθαρχιών που περιλαμβάνει η άσκησή μας και η εδραίωσή μας στην αληθινή μας φύση επιτυγχάνονται μέσω του διαλογισμού ή της αυτοέρευνας (Βιτσάρα) και το σαμάντι.

Άσκηση

Στοχάσου για λίγο και γράψε τι σου έκανε εντύπωση και τι κατανόησες από αυτό το θέμα.

1. Θυμάσαι στο παρελθόν στιγμές που αντιλήφθηκες την εσωτερική σιωπή;
2. Μπορείς να καθίσεις ήρεμα για λίγο (είτε με κλειστά είτε με ανοικτά μάτια, χωρίς να εστιάζεσαι κάπου προς τα έξω) και να στρέψεις το ενδιαφέρον σου μέσα σου;
3. Μπορείς να αντιληφθείς αυτή την σιωπή μέσα σου, κάτι που είναι σταθερό, αμετάβλητο και σιωπηλό;
4. Πόσο σημαντικό θεωρείς ότι είναι για σένα να παραμένεις σε εγρήγορση και αυτεπίγνωση;

Η Φύση του Αληθινού μας Εαυτού – Βιβεκατσουνταμανί
Είμαστε η Σιωπηλή Παρουσία της Συνειδητότητας
Είμαστε η συνεχώς παρούσα Συνειδητότητα

Βιβλία στα Ελληνικά

• Η Τέχνη του να Ζεις Συνειδητά την Στιγμή – (Έντυπο & Ebook)
• Η Τέχνη του Διαλογισμού – (Ebook)
• Το Όνομα του Θεού και η Κάρμα Γιόγκα – (Ebook)
• Η Επίγνωση του Εαυτού και η Απελευθέρωση – (Ebook)
• Οι Διδασκαλίες του Μπάμπατζι – (Ebook

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ

Το “μυστικό” για μια ζωή αφθονίας, αρμονίας, ευτυχίας και ικανοποίησης είναι να έχουμε ένα σαττβικό νου απαλλαγμένο από επιθυμίες και εγωισμό και να ζούμε κάθε στιγμή σε συνειδητή επαφή με τον αληθινό μας Εαυτό (Συνείδηση).

🌺 Φως, Ειρήνη, Αγάπη