Αφύπνιση και Αυτοπραγμάτωση
by Atman Nityananda / Bk Gr
Απόσπασμα από το βιβλίο
Βιβλίο/E-book: Η Τέχνη του Διαλογισμού
Η αφύπνιση
Η λέξη αφύπνιση χρησιμοποιείται με διαφορετικούς τρόπους, αλλά στην κεντρική της σημασία, η αφύπνιση είναι η συνειδητοποίηση ότι είμαστε η Συνειδητότητα που είναι πέρα από τη φαινομενική ύπαρξη σώμα-νους-εγώ-πρόσωπο.
Διευκρινίζω πως η αφύπνιση δεν έχει να κάνει τίποτα με συνειδητοποιήσεις οποιασδήποτε φύσης, εκστατικές εμπειρίες, εμπειρίες από άλλες ανώτερες διαστάσεις, όσο εντυπωσιακές κι αν είναι. Η αφύπνιση είναι μια απλή κατάσταση κατά την οποία, σε ένα φλας συνείδησης συνειδητοποιείται ότι είμαστε η ζωντανή, σιωπηλή παρουσία (Συνειδητότητα, Είναι). Ξεκαθαρίζω επίσης πως η αφύπνιση δεν είναι του εγώ (δεν αφυπνίζεται το εγώ), αλλά από το εγώ, δηλαδή συνειδητοποιείται ότι δεν είμαστε το εγώ, καθώς επίσης ούτε ο νους και το σώμα.
Όταν συμβαίνει η αφύπνιση, συμβαίνει ταυτόχρονα η συνειδητοποίηση ότι είμαστε ο κενός, σιωπηλός χώρος της Συνειδητότητας (στον οποίο εμφανίζονται το σώμα και ο νους) και μια αυθόρμητη αποταύτιση από τον νου και το σώμα. Με την αφύπνιση δηλαδή, συμβαίνει αλλαγή ταυτότητας, αντιλαμβανόμαστε πλέον τον εαυτό μας σαν τη σιωπηλή παρουσία της Συνειδητότητας και όχι ως το πρόσωπο, ταυτισμένο με το σώμα και τον νου.
Αναγνώριση της εσωτερικής σιωπής και αφύπνιση
Είναι σημαντικό επίσης να διακρίνουμε την αφύπνιση από την αναγνώριση της εσωτερικής σιωπής. Η αναγνώριση της εσωτερικής σιωπής και η αφύπνιση είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Η αναγνώριση της εσωτερικής σιωπής γίνεται από εμάς (ατομικός νους-εγώ) μέσα από ηθελημένη, προσεκτική παρατήρηση μέσα μας, ενώ η αφύπνιση συμβαίνει αυθόρμητα και απρόσμενα, χωρίς κάποια συγκεκριμένη προσπάθεια εκ μέρους μας.
Αναγνώριση σημαίνει ότι, μέσα από ηθελημένη, προσεκτική παρατήρηση προς τα μέσα, αντιλαμβάνομαι την παρουσία μιας εσωτερικής σιωπής που είναι παρούσα μέσα μου συνεχώς και παραμένει αμετάβλητη ανεξάρτητα από τις εμπειρίες μου (ψυχολογικές ή αισθητηριακές).
Η αναγνώριση δεν συνοδεύεται από τη συνειδητοποίηση ότι είμαστε η εσωτερική σιωπή, ούτε συνειδητοποιούμε ότι αυτή η εσωτερική σιωπή είναι το φως της Συνειδητότητας που είναι και η αληθινή μας φύση (Είναι, Θεϊκή ή Πνευματική μας φύση).
Η αφύπνιση, σε αντίθεση με την αναγνώριση, είναι κάτι που συμβαίνει από μόνη της όταν ωριμάσουν τα πράγματα (μέσω της άσκησης) και με τη χάρη του Θεού. Στην αφύπνιση δεν αναγνωρίζουμε απλά το σιωπηλό πεδίο μέσα μας, αλλά ότι είμαστε αυτό το σιωπηλό πεδίο και ότι αυτή η σιωπή είναι η ζωντανή παρουσία της Συνειδητότητας, που είναι η αληθινή μας φύση. Επίσης, με την αφύπνιση δεν γινόμαστε ένα αφυπνισμένο εγώ, αλλά αποταυτιζόμαστε από το εγώ και σταματάμε να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως το εγώ-σώμα-νους-πρόσωπο.
Για την αναγνώριση της εσωτερικής σιωπής δεν απαιτείται κάποια ιδιαίτερη ικανότητα. Έχοντας γνώση σχετικά με την εσωτερική σιωπή, μπορούμε να κοιτάξουμε μέσα μας με ήρεμη, διερευνητική προσοχή και να αντιληφθούμε ότι υπάρχει ένα ακίνητο, σιωπηλό πεδίο, το οποίο είναι συνεχώς παρόν, ανεξάρτητα από την ψυχολογική μας κατάσταση. Η αναγνώριση αυτού του εσωτερικού, σιωπηλού, πάντα παρόντος και αμετάβλητου κενού χώρου είναι σημαντική για την εξάσκησή μας στον διαλογισμό, καθώς επίσης για να μπορούμε να παραμένουμε από στιγμή σε στιγμή σε επαφή με την εσωτερική σιωπή (αυτεπίγνωση), ώστε να αποφεύγουμε την ταύτιση με τις σκέψεις, τα συναισθήματα και γενικά όλες τις ψυχολογικές εκδηλώσεις του νου και του εγώ μέσα μας.
Επισημαίνω ξανά πως η αναγνώριση γίνεται από εμάς, το πρόσωπο-νους-εγώ, ενώ η αφύπνιση διαλύει την ψευδαίσθηση ότι είμαστε πρόσωπο-νους-εγώ. Παρ’ όλα αυτά, η αναγνώριση της εσωτερικής σιωπής είναι ένα απαραίτητο βήμα για να προχωρήσουμε στον εσωτερικό δρόμο. Της αναγνώρισης έπεται η αφύπνιση, και της αφύπνισης η αυτοπραγμάτωση.
Επίσης, ξεκαθαρίζω πως η αφύπνιση δεν συμβαίνει από δική μας θεληματική πράξη· δεν μπορούμε να αφυπνιστούμε όποτε θέλουμε χρησιμοποιώντας κάποια ειδική τεχνική. Η αφύπνιση συμβαίνει φυσικά και αυθόρμητα, με τη χάρη του Θεού, σε μια απρόσμενη στιγμή· μια στιγμή που δεν το περιμένεις· απλά συμβαίνει.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η άσκηση, ο διαλογισμός και οι άλλες πρακτικές δεν είναι απαραίτητες. Εμείς προετοιμάζουμε τις συνθήκες για να συμβεί η αφύπνιση μέσα από τη συνεχή, ειλικρινή, συστηματική άσκηση.
Η προετοιμασία του νου μέσω της συνεχούς άσκησης είναι απαραίτητη, όχι μόνο για να συμβεί η αφύπνιση αλλά και για να έχουμε έναν αγνό και αρμονικό φωτεινό νου, ώστε να μπορεί να διατηρείται σε συνειδητή επαφή με την αληθινή μας φύση, να εναρμονίζεται με αυτή και να εκφράζει τη θέλησή της.
Αφύπνιση και Αυτοπραγμάτωση
Η αφύπνιση δεν είναι Αυτοπραγμάτωση
Έχω διαπιστώσει ότι συχνά συγχέεται η αφύπνιση στην αληθινή μας φύση με την αυτοπραγμάτωση ή απελευθέρωση. Όμως, η αφύπνιση και η αυτοπραγμάτωση (απελευθέρωση, θέωση) δεν είναι το ίδιο πράγμα, αν και η αυτοπραγμάτωση, που είναι και το τέλος του δρόμου, περιλαμβάνει την αφύπνιση.
Οι βασικές διαφορές ανάμεσα στην αφύπνιση και στην αυτοπραγμάτωση είναι ότι στην αυτοπραγμάτωση υπάρχει πλήρης διάλυση του εγώ σε όλες του τις όψεις (ελαττώματα, πάθη, αδυναμίες, επιθυμίες, προγραμματισμοί, κατώτερα συναισθήματα κ.λπ.), πλήρης μεταμόρφωση του νου σε φωτεινό και αγνό, όπως είναι η Συνειδητότητα, και αυθόρμητη, φυσική εδραίωση μας στη σιωπηλή παρουσία της Συνειδητότητας. Δεν χρειάζεται πλέον καμία προσπάθεια για να είμαστε σταθερά και σε πλήρη επίγνωση της θεϊκής μας φύσης, της ειρήνης, της ελευθερίας, της πληρότητας και της αγάπης.
Με την αφύπνιση, σε αντίθεση με την αυτοπραγμάτωση, δεν συμβαίνει (στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων) η πλήρης διάλυση του εγώ ούτε η εδραίωσή μας στην αληθινή μας φύση. Μετά την αφύπνιση, οι εγωικές τάσεις συνεχίζουν να υπάρχουν και να εκδηλώνονται, εμποδίζοντας λιγότερο ή περισσότερο τη βίωση της ελευθερίας, της ειρήνης, της αγάπης και της πληρότητας του Είναι.
Οι εγωικές τάσεις συνεχίζουν να υπάρχουν στον ψυχισμό μας και να εκδηλώνονται, έστω και αδύναμα, προκαλώντας ταύτιση και ξεχασιά, ενώ ωθούν τον νου να αναζητήσει απόλαυση στα αντικείμενα των αισθήσεων.
Για αυτό το λόγο, απαιτείται να συνεχίσουμε και μετά την αφύπνιση την πρακτική και τις πειθαρχίες. Απαιτείται συνεχής, από στιγμή σε στιγμή, εγρήγορση, σταθερή βαθιά επίγνωση της εσωτερικής σιωπής (αυτεπίγνωση) και διάκριση, για να αποφεύγουμε την ταύτιση με τις εκφράσεις-αντιδράσεις του εγώ (σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες, παρορμήσεις, φαντασίες κ.λπ.) και να αποφεύγουμε να δρούμε υπό την επιρροή ή ακόμη και την κυριαρχία τους. Και βέβαια, απαιτείται να συνεχίσουμε την άσκηση μέχρι να φτάσουμε στην πλήρη διάλυση του εγώ και την πλήρη εδραίωσή μας στο Είναι μας (Αυτοπραγμάτωση).
Επισημαίνω ξανά την αναγκαιότητα να συνεχιστεί η άσκηση (αν και η άσκηση αποκτά πλέον άλλο χαρακτήρα και δυναμική) μέχρις ότου όλες οι εγωικές τάσεις διαλυθούν εντελώς και η παραμονή στο Είναι γίνει μόνιμη και αβίαστη.
Σύμφωνα με τις διδασκαλίες μεγάλων δασκάλων, όπως ο Παντάντζαλι, ο Αντισανκαρατσάρυα και ο Σουάμι Σιβανάντα, η πνευματική άσκηση κορυφώνεται σε βαθύ διαλογισμό, και ο διαλογισμός στο Νιρβικάλπα Σαμάντι, όπου με τη χάρη του Θεού επέρχεται η ολοκληρωτική διάλυση του εγώ. Με την πλήρη διάλυση του εγωικού εαυτού ή απλά του εγώ, επέρχεται η τέλεια φώτιση του νου και η εδραίωσή μας στην αληθινή μας φύση (σιωπηλή παρουσία της Συνειδητότητας, Είναι).
Να θυμόμαστε τέλος ότι, μέχρι το τελευταίο βήμα στην απέναντι όχθη του ποταμού, το ποτάμι μπορεί να μας παρασύρει ξανά στην άγνοια. Δηλαδή, να δυναμώσει πάλι το εγώ μέσα μας και να ταυτιστούμε με το εγώ και τον νου.
Ποια είναι η βασική προϋπόθεση για την αυτοπραγμάτωση;
Να το θέλουμε πραγματικά, ολόκαρδα και πάνω από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μας. Αν θέλετε την αλήθεια από καρδιάς, αν έχετε ζήλο, συνέπεια, ειλικρίνεια, έντονη λαχτάρα και δώσετε ολοκληρωτικά την ενέργεια, το νου, το σώμα, ό,τι έχετε σε αυτήν την προσπάθεια, η αλήθεια θα σας αποκαλυφθεί όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Τίποτα δεν μπορεί να σας εμποδίσει να φτάσετε στον προορισμό σας, στην συνειδητοποίηση της θεϊκής σας φύσης που είναι η κατοικία της αιώνιας Ειρήνης και ευδαιμονίας.
“Πρέπει να είναι κανείς έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα για την αλήθεια”. .
~ Ramana Maharshi
Σε κάθε στιγμή του ταξιδιού σας προς την Αυτοπραγμάτωση, θα βρείτε ό,τι χρειάζεστε, το σωστό βιβλίο, τον σωστό πνευματικό δάσκαλο, τη σωστή διδασκαλία για εσάς. Μην ανησυχείτε. Να είστε ευέλικτοι, να είστε ανοιχτοί, απλοί, πρακτικοί, να είστε υπομονετικοί, να κάνετε το καλύτερο δυνατό κάθε στιγμή και το επόμενο βήμα θα έρθει από μόνο του.
Αναρωτήσου βαθιά! Τι θέλεις πραγματικά;
Να είσαι μια μικρή εγωκεντρική οντότητα, σκλάβος των απατηλών αισθητηριακών απολαύσεων, γεμάτη μιζέριες και βάσανα, ή να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι η άχρονη αθάνατη Συνειδητότητα, πάντα πλήρης, ελεύθερη, ειρηνική και ευδαιμονούσα;
Η αυτοπραγμάτωση είναι το κληρονομικό σου δικαίωμα.
Μπορείς να το συνειδητοποιήσεις σε αυτή την ζωή
Ο χρόνος κυλάει
Ο θάνατος μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή
Μην σπαταλάς το χρόνο σου σε ασήμαντα πράγματα
Δράσε σαν λιοντάρι, μη φοβάσαι τίποτα
Κάνε σταθερά εντατικά πρακτική
Να είσαι συνεχώς σε αυτεπίγνωση και εγρήγορση
Θα καταφέρεις να
Συνειδητοποιήσεις τον θεϊκό Εαυτό εδώ και τώρα
Και να γίνεις μια ενσάρκωση της ειρήνης, του φωτός και της ευδαιμονίας.
Βιβλίο/E-book: Η Τέχνη του Διαλογισμού
Το “μυστικό” για μια ζωή αφθονίας, αρμονίας, ευτυχίας και ικανοποίησης είναι να έχουμε ένα σαττβικό νου απαλλαγμένο από επιθυμίες και εγωισμό και να ζούμε κάθε στιγμή σε συνειδητή επαφή με τον αληθινό μας Εαυτό (Συνείδηση).
🌺 Φως, Ειρήνη, Αγάπη
atmannityanada 