Το εγώ και η ταύτιση με το σώμα

Το εγώ και η ταύτιση με το σώμα
by Atman Nityananda / fcb

Το εγώ είναι ο κεντρικός παράγοντας του νου και δημιουργεί την αίσθηση της ατομικότητας και ξεχωριστότητας από τους άλλους και τον Θεό και έχει κεντρικό ρόλο στην ζωή μας εξ αιτίας της πλήρους ταύτισης μας με αυτό.

Διαβάστε για το εγώ
Το Ψυχολογικό Εγώ
Οι απόψεις το Εγώ και οι Τρείς Ποιότητες (Γκούνας)
Η Ταύτιση οι απόψεις της και οι συνέπειες της
ΤΟ ΕΓΩ ΩΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΑΠΟΛΑΥΣΗ
Οι Απόψεις του Εγώ ως Αιτίες Δυστυχίας

Το εγώ μεταξύ άλλων έχει μια μοναδική ικανότητα να δημιουργεί ταυτίσεις με πρώτη και κύρια την ταύτιση με το σώμα και να μας κάνει να νιώθουμε ότι είμαστε το σώμα και ότι σχετίζεται με αυτό, όπως ο νους και οι ψυχολογικές καταστάσεις, όπως όνομα, τόπος γέννησης, εργασία, κ.λπ.

Έτσι, όταν μας ρωτάνε: Ποιος είσαι; 
Απαντάμε: Είμαι ο Γιώργος… και γεννήθηκα στην Αθήνα. Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, είμαι χριστιανός, είμαι…

Αλλά στην πραγματικότητα αυτό που γεννήθηκε είναι το σώμα, όχι εμείς (αυτό που πραγματικά είμαστε δεν γεννιέται, ούτε πεθαίνει). Επιπλέον, το όνομα δόθηκε στο σώμα και μάλιστα τον καιρό που δεν είχαμε συνείδηση (επίγνωση) ούτε του σώματος, ούτε της ατομικότητας μας (του εγώ μας), ούτε του αληθινού Εαυτού μας (Συνειδητότητα , σιωπηλή παρουσία του Είναι).

Και από το πες, πες, πες (η επανάληψη μήτηρ μάθησης), τι καλό παιδί ο Γιωργάκης, τι ψηλός και δυνατός ο Γιωργάκης, τι ωραίος ο Γιωργάκης, τι γρήγορος ο Γιωργάκης, τι ωραία μαλλιά ο Γιωργάκης, ταυτιστήκαμε και πιστέψαμε ότι είμαστε το σώμα και τα χαρακτηριστικά του. Και άντε να ξεμπλέξεις από αυτή την ψευδαίσθηση (ταύτιση, φαντασίωση), που είναι μαζί με την άγνοια της αληθινής μας  φύσης και την επιθυμία η μητέρα όλων των δεινών μας.

Εκτός από την ταύτιση με το σώμα, το εγώ δημιουργεί όλων των ειδών ταυτίσεις, μεταξύ αυτών ταύτιση με τα περιεχόμενα του νου (σκέψεις, συναισθήματα, ιδέες, κ.λπ.), πρόσωπα, πράγματα, αντικείμενα, θρησκεία, πολιτική, χώρα, γλώσσα και ό,τι βάζει και δεν βάζει ο νους του ανθρώπου.

Από όλες αυτές τις ταυτίσεις, η διπλή ταύτιση που δημιουργεί το εγώ ανάμεσα στην Συνειδητότητα  (την αληθινή μας φύση), και το σώμα, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Δηλαδή, το εγώ ταυτίζεται ταυτόχρονα και με το σώμα και με την Συνειδητότητα , και μέσω αυτής της διπλής ταύτισης δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι η Συνειδητότητα  ανήκει στο σώμα και στο ίδιο το εγώ και τον νου. Δηλαδή, δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι η Συνειδητότητα  ανήκει σε εμένα, το σώμα-νους-εγώ Γιώργος, και ότι αυτή η Συνειδητότητα  είναι διαφορετική και αποκομμένη από τη Συνειδητότητα  των υπόλοιπων ανθρώπων, της παγκόσμιας Συνειδητότητας (αυτό που ονομάζουν Θεό οι θρησκείες), αλλά και των υπόλοιπων ζωντανών όντων. Έτσι, δημιουργείται μια αντίληψη ξτης εχωριστότητας από τον Θεό και τον κόσμο (ανθρώπους και όλα τα όντα).

Αυτή η αντίληψη ξεχωριστότητας από τους άλλους, αλλά και από τη συμπαντική Συνειδητότητα (Θεός, Μπράμαν, Αλλάχ), είναι η αιτία που ο άνθρωπος αντιμάχεται τον άνθρωπο, που υπάρχει διχόνοια, ψέμα, υποκρισία, εκμετάλλευση, έχθρες, διαμάχες, βία, δυσαρμονία, ανισορροπία και τελικά πολύς πόνος και δυστυχία σε προσωπικό, κοινωνικό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Αν δεν πεθάνει ο Γιωργάκης, ο Τάκης, η Μαρία, η Ελένη, η Άννα… δηλαδή το εγώ, με όλες του τις ταυτίσεις, τις προσκολλήσεις, τις επιθυμίες, τις αρέσκειες και τις απαρέσκειες και όλα τα συνεπαγόμενα (θυμός, μίσος, υπερηφάνεια, λαγνεία, ζήλια, απληστία κ.λπ.) και δεν συνειδητοποιηθεί η αληθινή φύση μέσα μας, δεν μπορεί να υπάρξει αρμονία, ελευθερία, ειρήνη, αγάπη και τελικά αληθινή ευτυχία μέσα μας αλλά και ειρήνη, αγάπη και ευτυχία στον κόσμο.

Όσο ζούμε στην ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας από την θεϊκή μας φύση και τους άλλους και της ταύτισης με το σώμα και το νου, δεν μπορούμε να βιώσουμε την ενότητα με όλους και όλα. Σε κατάσταση ξεχωριστότητας, είναι αναπόφευκτοι ο φόβος, η ζήλια, οι διαχωρισμοί, η χρήση των άλλων για την ικανοποίηση του εγώ μας, ο έλεγχος και η χειραγώγησή τους με διάφορους τρόπους για να καλύψουμε τις ψευδαισθησιακές ανάγκες του εγώ μας.

Όσο καλές και να είναι οι προθέσεις μας, χωρίς το θάνατο του ‘εγώ’ και ‘το δικού μου’, χωρίς τη συνειδητοποίηση της θεϊκής μας φύσης και της ενότητας με όλα, η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας θα παραμένει, και θα επαναλαμβάνονται μέσα μας μηχανικά οι ίδιες ψυχολογικές καταστάσεις, τα ίδια συναισθήματα, συγκινήσεις και σκέψεις σε διαφορετικά σκηνικά.

Η διάλυση του εγώ απαιτεί εγρήγορση, προσεκτικότητα, αυτεπίγνωση (επίγνωση του Είμαι και της εσωτερικής σιωπής) και αυτοπαρατήρηση του σώματος και του νου (σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες, φαντασία, κ.λπ.) από στιγμή σε στιγμή, αποταύτιση και αποστασιοποίηση από τις νοητικές και συγκινησιακές εκδηλώσεις, και, όταν είμαστε ικανοί, και αποταύτιση από το ίδιο το εγώ (δηλαδή, την αίσθηση εγώ που συνοδεύει κάθε λειτουργία και εμπειρία μας, π.χ. εγώ βλέπω, εγώ θέλω, εγώ θυμώνω, κλπ.), ανάπτυξη των ικανοτήτων της διάκρισης, της απόσπασης και της απάθειας,  εφαρμογή τεχνικών για τη εξάλειψη του εγώ (όπως για παράδειγμα η προσευχή και τα μάντρα, η μέθοδος EFT), αυτοέρευνα για να διακρίνουμε την αληθινή μας φύση (τον αληθινό μας Εαυτό) από το σώμα, τον νου και το εγώ, και διαλογισμό για να εμβαθύνουμε και να εδραιωθούμε στην επίγνωση της αληθινής μας φύσης.

Είθε η χάρη του Θεού να σας ελευθερώσει από το εγώ και να συνειδητοποιήσετε την αληθινή σας φύση σε αυτήν τη ζωή.

“Συν Αθηνά και χείρα κίνει”. Η χάρη είναι πάντα παρούσα, αλλά γίνεται φανερή σε αυτόν που εργάζεται με αγάπη και αφοσίωση για τη συνειδητοποίηση της Αλήθειας!

Το “μυστικό” για μια ζωή αφθονίας, αρμονίας, ευτυχίας και ικανοποίησης είναι να έχουμε ένα σαττβικό νου απαλλαγμένο από επιθυμίες και εγωισμό και να ζούμε κάθε στιγμή σε συνειδητή επαφή με τον αληθινό μας Εαυτό (Συνείδηση).

🌺 Φως, Ειρήνη, Αγάπη