Η Αυτοέρευνα – Η Έρευνα του Εαυτού μας – Μέρος 1 & 2

Αυτοέρευνα – Η Έρευνα του Εαυτού μας – Μέρος 1 & 2
by Atman Nityananda

 Αυτοέρευνα είναι η έρευνα του εαυτού μας, αλλά δεδομένου ότι έχουμε δύο φύσεις, την ανώτερη φύση (Πνεύμα, Ψυχή, Συνειδητότητα, Άτμαν, εσωτερική σιωπηλή παρουσία) και την κατώτερη (Εγώ, νους, συναίσθημα, διάνοια και σώμα) η αυτοέρευνα ως όρος, χρησιμοποιείται και για την έρευνα του αληθινού μας Εαυτού (η έρευνα του αληθινού μας Εαυτού που λέγεται Βιτσάρα-Vichara στα σανσκριτικά), και για την έρευνα του φαινομενικού εαυτού μας, δηλαδή την έρευνα του νου, της διάνοιας, των συγκινήσεων και του εγώ μας.

Η αυτοέρευνα (Βιτσάρα) σε σχέση με την αληθινή μας φύση

Στην αυτοέρευνα σε σχέση με την αληθινή μας φύση (λέγεται Βιτσάρα στα σανσκριτικά)  ερευνούμε την εμπειρία μας με σκοπό να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε ο φαινομενικός εαυτός (σώμα, ενέργεια, νους, εγώ) και να αναγνωρίσουμε και να αποκτήσουμε καθαρή αντίληψη του θεϊκού μας Εαυτού, αυτού που πραγματικά είμαστε. Να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αιώνια, άμορφη, άχρονη και αναίτια Ύπαρξη, Συνειδητότητα, Πληρότητα, Ειρήνη, Ευδαιμονία.

Η αυτοέρευνα σε σχέση με την ψυχολογία μας

Η αυτοέρευνα σε σχέση με την ψυχολογία μας έχει σκοπό την διερεύνηση των εγωϊκών τάσεων, των υποσυνείδητων προγραμματισμών, των συναισθημάτων, των επιθυμιών, των παρορμήσεων, των πεποιθήσεων και την λειτουργία του νου γενικότερα, με σκοπό να ανακαλύψουμε όλους τους περιορισμούς του νου μας, να τους κατανοήσουμε και να ελευθερωθούμε από αυτούς. Στην έρευνα αυτή στρέφουμε την προσοχή και το ενδιαφέρον μας προς τον νου, για να τον παρατηρήσουμε να τον εξερευνήσουμε, να τον μελετήσουμε, να τον κατανοήσουμε και να εξαλείψουμε τις εγωϊκές τάσεις.

Με δύο λόγια οι  διαφορές  ανάμεσα στην έρευνα του αληθινής μας φύσης και στην έρευνα της φαινομενικής μας φύσης  είναι οι εξής:

1. Στρέφουμε την προσοχή και το ενδιαφέρον μας σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Στην έρευνα του αληθινού Εαυτού (Βιτσάρα), το ενδιαφέρον μας στρέφεται στο να ερευνήσουμε την θεϊκή μας φύση, ενώ στην έρευνα του εαυτού μας στρέφουμε το ενδιαφέρον μας στο να ερευνήσουμε τον φαινομενικό μας εαυτό και κύρια την ψυχολογία μας.

2. Η κάθε μια από τις δύο έρευνες έχει διαφορετικό σκοπό: Η Βιτσάρα έχει σκοπό την διάκριση ανάμεσα στον φαινομενικό και τον αληθινό μας Εαυτό, την αναγνώριση του αληθινού μας Εαυτού (Συνειδητότητα, εσωτερική σιωπηλή παρουσία), την αφύπνιση μας και τελικά την εδραίωση μας στον αληθινό μας Εαυτό, ενώ έρευνα του εαυτού μας έχει σκοπό την ανακάλυψη κατανόηση και εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων και προγραμματισμών.

Επισημαίνω όμως πως η επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας παίζει καθοριστικό ρόλο στην έρευνα της ψυχολογίας μας και στην εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων (των διάφορων απόψεων του εγώ: υπερηφάνεια, θυμός, ζήλια, λαγνεία,. λαιμαργία, απληστία, κ.λπ.). Συνεπώς για να προχωρήσουμε στην εργασία με την εξάλειψη των εγωϊκών τάσεων, είναι απαραίτητο και πρωταρχικής σημασίας να ασκούμαστε συστηματικά και καθημερινά στην Βιτσάρα (και στον διαλογισμό) με σκοπό να  εμβαθύνουμε στην επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας.  Μόνο όταν μέσω της αυτοέρευνα ή του διαλογισμού αποκτήσουμε επαφή με την εσωτερική σιωπή μπορούμε να αποσπαστούμε από τις σκέψεις και τις συγκινήσεις και να παρατηρήσουμε και να μελετήσουμε προσεκτικά και αντικειμενικά ότι συμβαίνει στην ψυχολογία μας. Αυτές οι δύο αυτοέρευνες πάνε μαζί, τις ασκούμε και τις δύο από την αρχή της πνευματικής μας άσκησης μέχρι το τέλος, δηλαδή μέχρι την πλήρη διάλυση του εγώ και την εδραίωση μας στην αληθινή μας φύση.

Η αυτοέρευνα σε σχέση με την αληθινή μας φύση (Βιτσάρα)

Στην αυτοέρευνα που αφορά τον αληθινό μας Εαυτό δεν ερευνούμε τις εγωϊκές τάσεις, τις αδυναμίες, τους προγραμματισμούς, τις πεποιθήσεις, τις επιθυμίες, τα συναισθήματα, κ.λπ., αλλά προσπαθούμε να αναγνωρίσουμε την αληθινή μας φύση (Συνειδητότητα), να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η Συνειδητότητα και όχι το εγώ, ο νους και το σώμα, τα οποία από πλάνη θεωρούμε ως εαυτό μας και να εδραιωθούμε στην Συνειδητότητα, ως η Συνειδητότητα.

Η  πρακτική της αυτοέρευνας έχει δύο βασικούς σκοπούς:

1. Την διάκριση ανάμεσα στον φαινομενικό μας εαυτό και στον αληθινό μας Εαυτό

Μέσα από μια διαδικασία έρευνας που βασίζεται στην γνώση, στην παρατήρηση, στον  στοχασμό  και στην διάκριση έχουμε ως στόχο να διακρίνουμε τον αληθινό μας Εαυτό (Συνειδητότητα) από τον φαινομενικό μας εαυτό (σώμα, ζωτική ενέργεια, σκέψεις, συναισθήματα και το εγώ).

• Την προσήλωση του νου στην σιωπηλή παρουσία του Είναι.

Μέσω μιας διαδικασίας ερωτήσεων στόχος είναι να αποτραβάμε τον νου και την  προσοχή από τις αισθητηριακές εντυπώσεις και τις ψυχολογικές καταστάσεις (σκέψεις, συναισθήματα παρορμήσεις, επιθυμίες) και να προσηλώνουμε τον νου και την προσοχή στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία του Είναι.

Η διάκριση ανάμεσα στον φαινομενικό μας εαυτό και στον αληθινό μας Εαυτό

Κάνουμε μια σε βάθος έρευνα με την οποία προσπαθούμε να διακρίνουμε το σιωπηλό πεδίο της επίγνωσης από τον φαινομενικό εαυτό, δηλαδή το σώμα, την ζωτική ενέργεια, τον νου (σκέψεις, επιθυμίες, συναισθήματα) και το εγώ. Και αφού το αναγνωρίσουμε να προσηλωθούμε σε αυτό με σκοπό να εμβαθύνουμε στην αντίληψη του, να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αυτό και να εδραιωθούμε σε αυτό. 

Η έρευνα αυτή γίνεται με βάση τις διδασκαλίες που μπορούμε να πάρουμε μέσα από βιβλία ή/και τις οδηγίες κάποιου αφυπνισμένου ή φωτισμένου δασκάλου. Είναι μια διαδικασία παρατήρησης, στοχασμού και διάκρισης  με σκοπό να αναγνωρίσουμε την σιωπηλή παρουσία του Είναι μας από τον φαινομενικό μας εαυτό λαμβάνοντας υπόψη ορισμένα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του φαινομενικού εαυτού και της φύσης του αληθινού μας Εαυτού.

Σημαντικά χαρακτηριστικά που λαμβάνουμε υπόψη σε αυτήν την έρευνα είναι η μεταβλητότητα του φαινομενικού εαυτού (σώματος, ενέργειας, σκέψεων , συγκινήσεων, κ.λπ.) και η μη συνεχής παρουσία των σκέψεων, των συγκινήσεων, των συναισθημάτων, των παρορμήσεων, των επιθυμιών, του σώματος και του εγώ και αντίστοιχα η αμεταβλητότητα και η συνεχής παρουσία του αληθινού μας Εαυτού.

Ερευνούμε επίσης την αίσθηση ‘Υπάρχω’ και την ικανότητα της επίγνωσης. Σε σχέση με την επίγνωση, ερευνούμε την επίγνωση ως τον κοινό παράγοντα κάθε εμπειρίας και επίσης ερευνούμε να δούμε σε ποιόν ή σε τι ανήκει η ικανότητα της επίγνωσης. Σε αυτήν την έρευνα γίνεται διερεύνηση, του σώματος, των σκέψεων, των συναισθημάτων, του εγώ και της εσωτερικής σιωπής με σκοπό να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε που ανήκει η ικανότητα επίγνωσης. Σε σχέση με την αίσθηση ‘Υπάρχω’  αλλά και την επίγνωση ερευνούμε πως το εγώ μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι η ικανότητα επίγνωσης, η αίσθηση ‘Υπάρχω’ ανήκουν στο σώμα και στο εγώ το ίδιο. Γενικά στόχος της έρευνας αυτής είναι προσπαθούμε να διακρίνουμε και να διαχωρίσουμε το σώμα και την αίσθηση ‘εγώ’ από την σιωπηλή παρουσία της Συνειδητότητας και να προσηλωθούμε σταθερά στην σιωπηλή παρουσία.

Αυτή η έρευνα δεν τελειώνει με την αναγνώριση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας, αλλά συνεχίζεται με στόχο την όλο και καθαρότερη διάκριση και αντίληψη της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας του θεϊκού μας Είναι από τις διάφορες απόψεις του φαινομενικού μας εαυτού (το σώμα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις συγκινήσεις κάθε είδους και το εγώ) και την ‘επίτευξη’* της αφύπνισης. Επίσης μέσω της προσεκτικής παρατήρησης και της διάκρισης προσπαθούμε συνεχώς να διακρίνουμε καθαρά και να διαχωρίσουμε την σιωπηλή παρουσία από το σώμα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις συγκινήσεις κάθε είδους και το εγώ, να προσηλώνουμε τον νου και την προσοχή μας στην σιωπηλή παρουσία και να παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία. Αυτή η προσπάθεια προσήλωσης του νου και της προσοχής στην εσωτερική σιωπή συνδυάζεται και με την διαδικασία που περιγράφεται αμέσως παρακάτω (Η  πρακτική της αυτοέρευνας για να προσηλώνουμε τον νου στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία του Είναι, – ‘Ποιος Είμαι’) και που έχει ως κύριο σκοπό το αποτράβηγμα του νου και της προσοχής από τα φαινόμενα (το σώμα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις συγκινήσεις κάθε είδους, το εγώ και τις αισθητηριακές εντυπώσεις) και την προσήλωση και την εδραίωση τους στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία του Είναι.

Σχόλιο

*και την ‘επίτευξη’ της αφύπνισης: Η αφύπνιση δεν μπορεί να επιτευχθεί θεληματικά μέσα από κάποια τεχνική ή μέθοδο αλλά συμβαίνει απρόσμενα. Βέβαια για να έρθει αυτή η απρόσμενη στιγμή που σε ένα φλας συνείδησης θα συμβεί η αφύπνιση θα πρέπει να προετοιμάσουμε τον  νου μας μέσα από καθημερινή, σταθερή, ειλικρινή άσκηση. Σε δύο σπάνιες περιπτώσεις που γνωρίζω (του Ράμανα Μαχάρσι και του Έκχαρτ Τόλλε) η αφύπνιση συνέβη χωρίς να υπάρξει προετοιμασία, αλλά μέσα από μια εμπειρία πολύ κοντά στον θάνατο. Για τον Ράμανα Μαχάρσι γνωρίσουμε ότι ήταν ήδη έτοιμος από την προηγούμενη ενσάρκωση του και γι’ αυτό η αφύπνιση συνέβη περίπου σε ηλικία 15 ετών.

Η  πρακτική της αυτοέρευνας για να προσηλώνουμε τον νου στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία του Είναι, – ‘Ποιος Είμαι’

 Η  δεύτερη άποψη της αυτοέρευνας έχει σκοπό το να αποτραβάμε συνεχώς την προσοχή μας από τις αισθητηριακές εντυπώσεις, το σώμα, τις σκέψεις, τις συγκινήσεις και το ίδιο το εγώ και να την στρέφουμε μέσα μας με σκοπό να εστιαστούμε στην πηγή του εγώ που είναι το σιωπηλό φόντο της Συνειδητότητας και να εμβαθύνουμε σε αυτή την σιωπή, να παραμένουμε όλο και πιο σταθερά στην σιωπή, με σκοπό να διαλυθεί σταδιακά το εγώ σε όλες του τις απόψεις και τελικά να συγχωνευτεί ο νους μας στην πηγή του, να διαλυθεί το εγώ και να ενωθούμε πλήρως με το Θεϊκό μας Είναι.

Μέσα από την αυτοέρευνα, η αληθινή μας φύση γίνεται αντιληπτή ως η εσωτερική σιωπηλή παρουσία που είναι το ακίνητο, αμετάβλητο, ειρηνικό υπόβαθρο του εγώ, των σκέψεων, των συναισθημάτων, αλλά και κάθε άλλης εμπειρίας. Διαπιστώνουμε από άμεση εμπειρία ότι στο κέντρο μας, είμαστε πάντα ελεύθεροι, πλήρεις, ειρηνικοί και Ευδαίμονες. Διαπιστώνουμε από άμεση εμπειρία ότι τίποτα από όσα συμβαίνουν στο σώμα, στον νου και στο συναίσθημα δεν επηρεάζουν αυτό που πραγματικά είμαστε, δηλαδή την πάντα ειρηνική και μακάρια σιωπηλή παρουσία (Συνειδητότητα, Είναι, Πνεύμα, Ψυχή).

Επισημαίνω ξανά πως η Βιτσάρα δεν έχει σκοπό την διερεύνηση των διάφορων ψυχολογικών προγραμματισμών, ελαττωμάτων κ.λπ.. αλλά την διερεύνηση της αληθινής μας φύσης (Συνειδητότητα) με σκοπό να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η Συνειδητότητα. Μέσα από την αυτοέρευνα εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο στην βαθιά σιωπή του Είναι μας μέχρι να διαλυθεί τελείως το εγώ σε όλες τους τις εκφράσεις και να εδραιωθούμε στην ειρήνη, την πληρότητα και την ευδαιμονία της αληθινής μας φύσης.

~~~   ~~~   ~~~

H Αυτοέρευνα (Βιτσάρα) – Μέρος 2

Ο αληθινός Εαυτός μας (η Συνειδητότητα) δεν είναι ένα αντικείμενο αντίληψης και γι’ αυτό δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τον αληθινό μας Εαυτό με τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε ένα εξωτερικό αντικείμενο, μια σκέψη ή το σώμα μας. Μπορούμε να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας με το να είμαστε ο Εαυτός μας.

Όταν αντιλαμβανόμαστε ένα εξωτερικό αντικείμενο ή μια ψυχολογική κατάσταση (ένα συναίσθημα ή μια σκέψη), υπάρχει η δυαδική εμπειρία υποκειμένου-αντικειμένου, ενώ στην επίγνωση του Εαυτού μας δεν υπάρχει δυαδική εμπειρία, δεν υπάρχει ένα υποκείμενο ως κάτι διαφορετικό από το αντικείμενο αντίληψης. Το υποκείμενο και το αντικείμενο είναι ένα και το αυτό, η εσωτερική σιωπηλή παρουσία (Συνειδητότητα).

Δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι για να είμαστε ο Εαυτός μας (Συνειδητότητα, Πνεύμα, εσωτερική σιωπηλή παρουσία), ήδη είμαστε ο Εαυτός μας, αλλά λόγω της άγνοιας, του εγώ και της έλλειψης διάκρισης ταυτίζουμε τον Εαυτό μας (Συνειδητότητα) με το σώμα, τον νου και το εγώ και έτσι νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα, που το λένε Γιώργο/Ελένη…, που γεννήθηκε κάποια στιγμή στον χρόνο και θα πεθάνει κάποια άλλη. Συνεπώς η άσκηση έχει σκοπό να μας βοηθήσει αναγνωρίσουμε και να αποκτήσουμε πλήρη επίγνωση αυτού που ήδη Είμαστε, δηλαδή, η άχρονη, άμορφη Συνειδητότητα, που είναι αιώνια Ύπαρξη, Ειρήνη και Ευδαιμονία.

Μη ταύτιση, προσοχή, διάκριση

Για να συνειδητοποιήσουμε αυτό που Είμαστε (Συνειδητότητα) χρειάζεται να σταματήσουμε να ταυτιζόμαστε με αυτό που δεν είμαστε (σώμα, νους – σκέψεις, φαντασίες, συναισθήματα παρορμήσεις-, εγώ), να διακρίνουμε τον αληθινό Εαυτό μας (Συνειδητότητα), ως διαφορετικό, ανέγγιχτο και πέρα από όλα αυτά που νομίζουμε ότι είμαστε (δηλαδή, το σώμα, το εγώ, τις σκέψεις, τις απόψεις μας, τα συναισθήματα κ.λπ.).

Για να κάνουμε αυτήν την έρευνα, απαιτείται να στραφούμε μέσα μας και με ήρεμη προσοχή να διερευνήσουμε τον εαυτό μας με ήρεμη εστιασμένη προσοχή και διάκριση. Για να εφαρμοστεί σταθερά και αποτελεσματικά η μέθοδος της αυτοέρευνας απαιτείται πρώτα από όλα να έχουμε μια βαθιά δίψα να γνωρίσουμε την αλήθεια και ένα νου αρκετά αγνό-σαττβικό, σταθερό, διαυγή και εστιασμένο, δηλαδή από προχωρημένους ασκούμενους.

Although [Advaita is] the ultimate doctrine and [Self-Enquiry is] the supreme and most direct path, this, throughout the ages, has not been the most popular, because for most people it seemed too austere and difficult. (Anon., “Intro” to Ramana Maharshi, FHSA.)

This is suitable only for ripe souls. The rest should follow different methods according to the state of their minds. (Ramana Maharshi, SI, Chapter 2, Question 2.)

Σημαντική και απαραίτητη βοήθεια για να ερευνήσουμε την αληθινή μας φύση είναι η μελέτη και ο στοχασμός στα λόγια φωτισμένων δασκάλων που μίλησαν για τον αληθινό μας Εαυτό και πως μπορούμε να τον αντιληφθούμε και ακόμη μεγαλύτερη βοήθεια είναι να κάνουμε αυτήν την έρευνα με την βοήθεια κάποιου δασκάλου. Επάνω από όλα όμως χρειάζεται συνεχής εξάσκηση αυτών που ακούσαμε, διαβάσαμε και κατανοήσαμε. 

Για να κάνουμε την αυτοέρευνα (Βιτσάρα) αποτελεσματικά (ιδιαίτερα στα πρώτα βήματα) είναι απαραίτητη η βοήθεια κάποιου δασκάλου. Ο αφυπνισμένος ή ο φωτισμένος δάσκαλος* μας βοηθά και με την παρουσία του και με τις υποδείξεις του. Μας βοηθάει να ξεκαθαρίσουμε τι δεν είναι ο αληθινός Εαυτός μας και μας δίνει ποικίλους δείκτες για να κατανοήσουμε την φύση του αληθινού Εαυτού και μας δίνει τρόπους για να διακρίνουμε τον Εαυτό μας από τον κατώτερο μας εαυτό, (τον νου, το εγώ, την ενέργεια και το σώμα).

Σχόλιο

 φωτισμένος δάσκαλος*:  Μερικοί από τους δάσκαλους που μίλησαν για τον αληθινό μας Εαυτό και το πως θα τον συνειδητοποιήσουμε (και τους οποίους είχα την ευκαιρία να μελετήσω σε βάθος),  είναι ο Ράμανα Μαχάρσι, ο Νισαργκαντάττα, ο Σανκαρατσάρια και ο Σουάμι Σιβανάντα.

Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις και τρόποι για να κάνουμε την αυτοέρευνα, αλλά ο σκοπός είναι ο ίδιος. Να διακρίνουμε την αληθινή μας φύση (εσωτερική σιωπηλή παρουσία, Συνειδητότητα) από την κατώτερη μας φύση (σώμα, νους, εγώ), και να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η εσωτερική σιωπηλή παρουσία και επίσης μέσω της συνεχούς πρακτικής να προσηλώνουμε σταθερά τον νου στην εσωτερική σιωπή μέχρι το εγώ και ο κατώτερος νους να διαλυθούν πλήρως και να εδραιωθούμε στην θεϊκή μας φύση. Αυτό είναι αυτοπραγμάτωση, απελευθέρωση ή φώτιση.

Τρόποι για να προσηλώνουμε τον νου στην εσωτερική σιωπηλή παρουσία του Είναι

Η αυτοέρευνα είναι επίσης μια μέθοδος για να φτάσουμε στην διαλογιστική κατάσταση χωρίς όμως να χρησιμοποιήσουμε κάποιο στήριγμα (ένα μάντρα, την αναπνοή, κ.λπ.) για να συγκεντρωθούμε όπως γίνεται στις τεχνικές διαλογισμού (εκτός από την τεχνική που καθόμαστε απλά ως μάρτυρες χωρίς να συγκεντρωνόμαστε πουθενά). Παρακάτω προτείνω διάφορους τρόπους για να στρέψουμε την προσοχή μέσα μας στο σιωπηλό κενό χώρο της Συνειδητότητας που είναι συνεχώς παρών μέσα για να εμβαθύνουμε σε αυτόν και να εδραιωθούμε σε αυτόν.

Την πρακτική της αυτοέρευνας την κάνουμε και καθιστοί όπως τον διαλογισμό αλλά και κάθε στιγμή σε όλη την διάρκεια της ημέρας (όπως και ο διαλογισμός) αφού ο στόχος της πνευματικής άσκησης είναι να είμαστε συνεχώς σε συνειδητή επαφή με την εσωτερική σιωπηλή παρουσία ώστε να μην ταυτιζόμαστε με τον νου και τις εγωϊκές εκδηλώσεις μέχρι να διαλυθεί τελείως το εγώ και ο νους να συγχωνευθεί στην σιωπή του Είναι.

Παίρνουμε μια άνετη σταθερή θέση όπως και στον διαλογισμό. Τα προκαταρκτικά βήματα είναι ίδια όπως και στο διαλογισμό (διαβάστε περισσότερα στο θέμα η πρακτική του διαλογισμού). Στην συνέχεια για να στρέφουμε την προσοχή στη εσωτερική σιωπή και να εμβαθύνουμε σε αυτήν μπορούμε να ακολουθήσουμε κάποιον από τους παρακάτω προτεινόμενους τρόπους για να κάνουμε την αυτοέρευνα.

1. Αυτός είναι ο τρόπος είναι που έδωσε ο Ράμανα Μαχάρσι ένας μεγάλος Γκιάνι της Ινδίας σε όσους του ζήτησαν βοήθεια για να  συνειδητοποιήσουν την αληθινή του φύση και να πετύχουν την απελευθέρωση .

Με αυτήν την μέθοδο στοχεύουμε το να αποτραβήξουμε την προσοχή μας από οτιδήποτε και να τον στρέψουμε μέσα μας ώστε να αποκτήσουμε πλήρη και καθαρή επίγνωση της σιωπηλής παρουσίας της Συνειδητότητας και να εδραιωθούμε εκεί.

Χρησιμοποιούμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις παρορμήσεις και οτιδήποτε αναδύεται στην ψυχολογία μας, καθώς και την αντίληψη του σώματος και τις αισθητηριακές αντιλήψεις για να στρέψουμε την προσοχή στην αίσθηση εγώ (την οποία αντιλαμβανόμαστε σαν εαυτό μας και το υποκείμενο κάθε εμπειρίας μας), και με ήρεμη εστιασμένη προσοχή και διάκριση εμβαθύνουμε στην αίσθηση εγώ και μέσω αυτής αποκτούμε επίγνωση του εσωτερικού σιωπηλού πεδίου της Συνειδητότητας και εμβαθύνουμε σε αυτό.

Οι ερωτήσεις με τις ψυχολογικές εκδηλώσεις

Όταν για παράδειγμα αναδύεται μέσα μας ο θυμός, ή φόβος, ή λαιμαργία, ενοχές, ρωτάμε:

’Σε ποιόν αναδύεται ο θυμός;’, ’Σε ποιόν αναδύεται ο φόβος;’, ’Σε ποιόν αναδύεται η λαιμαργία;’ ’Σε ποιόν αναδύονται οι ενοχές;’

ή ‘Ποιος θυμώνει;’, Ποιος φοβάται;’ Ποιος έχει λαιμαργία;, ’Ποιος νοιώθει ένοχος;’

Η φυσική απάντηση είναι αντίστοιχα:

’Σε εμένα’

 Έγώ

Όταν λέμε ‘σε εμένα’ ή ‘εγώ’γινόμαστε συνειδητοί του ‘εγώ’ μας, αποκτάμε δηλαδή επίγνωση του ‘εγώ’ μαςτο οποίο ταυτισμένο με το σώμα θεωρούμε ως εαυτό μας. Δηλαδή αποκτούμε επίγνωση του ‘εγώ’ που φοβάται, που θυμώνει, που νοιώθει ένοχο, που έχει  λαιμαργία. Ο κοινός παράγοντας είναι πάντα η αίσθηση ‘εγώ’ το οποίο ταυτισμένο με το σώμα το αντιλαμβανόμαστε ως εαυτό μας αλλά ποτέ δεν ερευνήσαμε για να δούμε τι πραγματικά είναι και αν πραγματικά είμαστε το ‘εγώ’ ή κάτι άλλο.

Όντας συνειδητοί του ‘εγώ’ μας ρωτάμε ‘Ποιος είμαι;’ ή ‘Είμαι το εγώ ή κάτι πέρα από το εγώ;’ ‘Ποιος πραγματικά είμαι;’  Και με ήρεμη εστιασμένη προσοχή αποκτούμε όλο και περισσότερο επίγνωση της αίσθησης εγώ με σκοπό να αποκτήσουμε επίγνωση της πηγής του εγώ,  του σταθερού υπόβαθρου (φόντο) που εμφανίζεται το εγώ οι σκέψεις, τα συναισθήματα, το σώμα και όλες οι αισθητηριακές εμπειρίες

Με ήρεμη προσοχή εμβαθύνουμε στην σιωπή μέσα μας για να αποκτήσουμε όλο και πιο καθαρή επίγνωση του σιωπηλού ακίνητου υπόβαθρου που εμφανίζεται το εγώ. Όσο πιο πολύ εμβαθύνουμε στην σιωπή τόσο περισσότερο αδυνατίζει η αίσθηση εγώ και τόσο πιο δύσκολα αναδύονται σκέψεις. Όσο όμως ο νους δεν είναι αρκετά αγνός και απαθής και η ικανότητα σταθερής προσήλωσης του νου μικρή, το εγώ θα μας τραβάει την προσοχή στην επιφάνεια για να προβάλει σκέψεις, εικόνες, επιθυμίες, συναισθήματα. Κάθε φορά που αναδύεται κάτι μέσα μας (σκέψη, συναίσθημα, κ.λπ.) και η προσοχή μας κινείται προς αυτά κάνουμε τις παραπάνω ερωτήσεις για να επαναφέρουμε την προσοχή μας στην αίσθηση εγώ και μέσω της αίσθησης εγώ στην εσωτερική σιωπή. Εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο στην εσωτερική σιωπή με τελικό σκοπό να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η σιωπηλή παρουσία της Συνειδητότητας, να διαλυθεί πλήρως το εγώ σε όλες του τις απόψεις και να εδραιωθούμε στην εσωτερική σιωπή.

Οι ερωτήσεις με το σώμα και τις αισθητηριακές εντυπώσεις

‘Ποιος αντιλαμβάνεται το σώμα;’ Ποιος αντιλαμβάνεται αυτόν τον ήχο (π.χ. τον θόρυβο ενός αυτοκινήτου);’

Η φυσική απάντηση αντίστοιχα είναι Έγώ’

Όταν λέμε ‘σε εμένα’ ή ‘εγώ’γινόμαστε συνειδητοί του ‘εγώ’ μας, αποκτάμε δηλαδή συνείδηση του ‘εγώ’ μαςτο οποίο ταυτισμένο με το σώμα θεωρούμε ως εαυτό μας. Δηλαδή αποκτούμε συνείδηση του ‘εγώ’ που αντιλαμβάνεται το σώμα, ήχους, εικόνες, μυρωδιές, κ.λπ.. Ο κοινός παράγοντας είναι πάντα η αίσθηση ‘εγώ’ το οποίο ταυτισμένο με το σώμα το αντιλαμβανόμαστε ως εαυτό μας αλλά ποτέ δεν ερευνήσαμε για να δούμε τι πραγματικά είναι και αν πραγματικά είμαστε το ‘εγώ’ ή κάτι άλλο.

Όντας συνειδητοί του ‘εγώ’ ρωτάμε ‘Ποιος είμαι;’ ή ‘Είμαι το εγώ ή κάτι πέρα από το εγώ;’ ‘Ποιος (πραγματικά) είμαι;’  Και με ήρεμη εστιασμένη προσοχή αποκτούμε όλο και περισσότερο επίγνωση της αίσθησης εγώ με σκοπό να αποκτήσουμε επίγνωση της πηγής του εγώ,  του σταθερού υπόβαθρου (φόντο) που εμφανίζεται το εγώ οι σκέψεις, τα συναισθήματα, το σώμα και όλες οι αισθητηριακές εμπειρίες.

When sought within ‘What is the place from which it rises as I?’, ‘I’ (the ego) will die. This is Self-enquiry.

‘Upadesa Undhiyar’, verse 19

The ignorance is identical with the “I”-thought. Find its source and it will vanish.

The “I”-thought is like a spirit which, although not palpable, rises up automatically with the body, flourishes and disappears with it. The body-consciousness is the wrong “I.” Give up this body-consciousness. It is done by seeking the source of “I.” The body does not say “I am.” It is you who say, “I am the body!” Find out who this “I” is. Seeking its source it will vanish.

When other thoughts arise, one should not pursue them but should diligently inquire: ‘To whom do they occur?’ It does not matter how many thoughts arise. As each thought arises, one should inquire with alertness, “To whom has this thought arisen?” The answer that would emerge would be “to me”. Thereupon if one inquires “Who am I?” the mind will go back to its source; and the thought that arose will subside.

With repeated practice in this manner, the mind will develop the power to stay in its source. The thought ‘who am I?’ will destroy all other thoughts, and like the stick used for stirring the funeral pyre, it will itself be burnt up in the end. Then, there will be Self–realization.

2. Ένας άλλος τρόπος για να έρθουμε σε επαφή με την εσωτερική σιωπή και να εμβαθύνουμε σε αυτή είναι να στρέψουμε όλη μας την προσοχή, στην αίσθηση ‘Είμαι’ ή ‘Υπάρχω’. Μας βοηθάει να γίνουμε συνειδητοί της αίσθησης ‘Υπάρχω’ και να εμβαθύνουμε σε αυτή, η ερώτηση, ‘Μπορώ να νοιώσω ότι Είμαι ή ότι υπάρχω;’ Σκοπός είναι να διατηρούμε ήρεμα την επίγνωση μας στην αίσθηση ‘Υπάρχω’ καινα βιώνουμε όλο και πιο βαθιά ότι υπάρχουμε και να μπούμε όλο και περισσότερο στο κέντρο της ύπαρξης μας όπου υπάρχει αβυθομέτρητος σιωπή και ειρήνη. Κάθε φορά που ο νους φεύγει από την αίσθηση ‘Υπάρχω’ ξανακάνουμε την ερώτηση, ‘Μπορώ να νοιώσω ότι Είμαι ή ότι υπάρχω;’ για να επανέρθουμε ήρεμα και χωρίς προσπάθεια σε αυτή. Η ήρεμη επίγνωση της αίσθησης ‘‘Υπάρχω’και η εμβάθυνση σε αυτή μας βοηθά να καταλαγιάσουμε τον νου, να καταλαγιάσει και η αίσθηση ‘εγώ και να εμβαθύνουμε στην εσωτερική σιωπή. Αν ηρεμήσει τελείως ο νους μας και απορροφηθούμε στην σιωπή, θα βιώσουμε την άχρονη ειρήνη, την πληρότητα και την ευδαιμονία του Είναι μας.

3. Απορρίπτουμε ότι είμαστε το σώμα ο νους και το εγώ και στρέφουμε την προσοχή μέσα μας για να αντιληφθούμε τι υπάρχει πέρα από το σώμα, τα συναισθήματα, τις σκέψεις και το εγώ.

Το κάνουμε αυτό λέγοντας πρώτα:  ‘Δεν είμαι το σώμα, δεν είμαι ο νους δεν είμαι το εγώ’,

Και στη συνέχεια αναρωτιόμαστε:  ’Αν δεν είμαι αυτά τότε τι Είμαι;’ Καθώς κάνουμε αυτήν την ερώτηση-αναρώτηση στρέφουμε την προσοχή μέσα μας και με ήρεμη προσοχή και διάκριση διερευνούμε και εμβαθύνουμε στο σιωπηλό πεδίο που είναι πέρα από το σώμα, τον νου (σκέψεις, συναισθήματα, κ.λπ.) και το εγώ, το σταθερό φόντο που εμφανίζονται αυτά, αμετάβλητο και ανέγγιχτο από αυτά.

4. Ότι αντιλαμβάνομαι δεν είμαι. Απορρίπτουμε το κάθε τι που αντιλαμβανόμαστε ως μη εαυτό μας και αναρωτιόμαστε Ποιος ή ακριβέστερα Τι πραγματικά Είμαστε. Κάθε φορά που έρχετε κάτι στο πεδίο αντίληψης μας λέμε, ‘Ότι αντιλαμβάνομαι δεν είμαι, τότε τι Είμαι; και μένουμε σε βαθιά αναρώτηση. Για παράδειγμα, όταν η προσοχή πέφτει στο σώμα μας και αντιλαμβανόμαστε το σώμα μας λέμε, ‘Ότι αντιλαμβάνομαι δεν είμαι (εννοώντας το σώμα), τότε τι Είμαι; και μένουμε σε βαθιά σιωπηλή αναρώτηση.Όταν η προσοχή πέφτει στις σκέψεις και αντιλαμβανόμαστε στις σκέψεις λέμε. ‘Ότι αντιλαμβάνομαι δεν είμαι (εννοώντας τις σκέψεις), τότε τι Είμαι; και μένουμε σε βαθιά σιωπηλή αναρώτηση. Όταν η προσοχή πέφτει στο συναίσθημα και αντιλαμβανόμαστε κάποιο συναίσθημα λέμε. ‘Ότι αντιλαμβάνομαι δεν είμαι (εννοώντας το συναίσθημα), τότε τι Είμαι; και μένουμε σε βαθιά σιωπηλή αναρώτηση. Κάνουμε την αναρώτηση κάθε φορά που αντιλαμβανόμαστε κάτι, οτιδήποτε εκδηλώνεται μέσα μας και πέφτει στην αντίληψη μας. Το κάνουμε συνεχώς μέχρι ο νους να πάψει να κινείται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και να σταθεροποιηθεί στην εσωτερική σιωπηλή αναρώτηση και όντας με τον νου  ήρεμο και σιωπηλό να εμβαθύνουμε στην σιωπή μέσα μας.

5. Ένας άλλος τρόπος να κάνουμε την έρευνα είναι να απορρίψουμε ως εαυτό μας οτιδήποτε δεν είναι σταθερό, οτιδήποτε αλλάζει.

Αρχικά μπορούμε να στοχαστούμε στο ότι το σώμα μας αλλάζει συνεχώς, οι εμπειρίες των αισθήσεων αλλάζουν, έρχονται φεύγουν, οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν, τα συναισθήματα έρχονται και φεύγουν.

Στην συνέχεια μπορούμε στοχαζόμαστε στις παρακάτω ερωτήσεις

 ‘’Μπορεί να είμαι κάτι που συνεχώς αλλάζει, κάτι που δεν είναι συνεχώς παρόν;’’ 

‘’Είμαι αυτό που αλλάζει ή αυτό που παραμένει αμετάβλητο και έχει επίγνωση όλων αυτών των αλλαγών;’’

Και τέλος κάνουμε την παρακάτω ερώτηση και με ήρεμη διερευνητική προσοχή προσπαθούμε να διακρίνουμε τι είναι αυτό που παραμένει αμετάβλητο μέσα μας και έχει επίγνωση όλων αυτών που αλλάζουν

‘’Τι είναι αυτό που μένει αμετάβλητο και έχει επίγνωση όλων όσων αλλάζουν;’’

Ρωτάμε και στρέφουμε την προσοχή μέσα μας και με ήρεμη διερευνητική προσοχή έχουμε ως σκοπό να διακρίνουμε τον εσωτερικό σιωπηλό κενό χώρο που είναι το αμετάβλητο υπόβαθρο των σκέψεων, συναισθημάτων, εντυπώσεων και να εμβαθύνουμε σε αυτό.

5. Ένας άλλος τρόπος για να έρθουμε σε επαφή με την εσωτερική σιωπή και να εμβαθύνουμε σε αυτή είναι να στρέψουμε όλη μας την προσοχή, στην αίσθηση ‘Είμαι’ ή ‘Υπάρχω’. Μας βοηθάει να γίνουμε συνειδητοί της αίσθησης ‘Υπάρχω’ και να εμβαθύνουμε σε αυτή, η ερώτηση, ‘Μπορώ να νοιώσω ότι Είμαι ή ότι υπάρχω;’ Σκοπός είναι να διατηρούμε ήρεμα την επίγνωση μας στην αίσθηση ‘Υπάρχω’ καινα βιώνουμε όλο και πιο βαθιά ότι υπάρχουμε και να μπούμε όλο και περισσότερο στο κέντρο της ύπαρξης μας όπου υπάρχει αβυθομέτρητος σιωπή και ειρήνη. Κάθε φορά που ο νους φεύγει από την αίσθηση ‘Υπάρχω’ ξανακάνουμε την ερώτηση, ‘Μπορώ να νοιώσω ότι Είμαι ή ότι υπάρχω;’ για να επανέρθουμε ήρεμα και χωρίς προσπάθεια σε αυτή. Η ήρεμη επίγνωση της αίσθησης ‘‘Υπάρχω’και η εμβάθυνση σε αυτή μας βοηθά να καταλαγιάσουμε τον νου, να καταλαγιάσει και η αίσθηση ‘εγώ και να εμβαθύνουμε στην εσωτερική σιωπή. Αν ηρεμήσει τελείως ο νους μας και απορροφηθούμε στην σιωπή, θα βιώσουμε την άχρονη ειρήνη, την πληρότητα και την ευδαιμονία του Είναι μας.

Την πρακτική της αυτοέρευνας (όποιο τρόπο και να χρησιμοποιούμε) την κάνουμε όχι μόνο την ώρα της πρωινής και βραδινής πρακτικής, αλλά σε όλη την διάρκεια της ημέρας (το ίδιο κάνουμε με όλους τους τρόπους αυτοέρευνας) και βέβαια καθημερινά. Ασκούμαστε σε αυτό συνεχώς μέχρι να αφυπνιστούμε (δηλαδή να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η εσωτερική σιωπηλή παρουσία) και τελικά να εδραιωθούμε σε αυτήν μέσω της συνεχούς προσήλωσης του νου στην εσωτερική σιωπή.

Μέσα από μια διαδικασία έρευνας που βασίζεται στην γνώση, στην παρατήρηση, στον  στοχασμό  και στην διάκριση έχουμε ως στόχο να διακρίνουμε τον αληθινό μας Εαυτό (Συνειδητότητα) από τον φαινομενικό μας εαυτό (σώμα, ζωτική ενέργεια, σκέψεις, συναισθήματα και το εγώ).

🌺 Φως, Ειρήνη, Αγάπη