Η Αυτεπίγνωση και η Αυτοπαρατήρηση
by Atman Nityananda
Απόσπασμα από το βιβλίο: ‘’Η Τέχνη του Να ζεις Συνειδητά τη Στιγμή’’
Η σημασία της αυτεπίγνωσης
H συνεχής από στιγμή σε στιγμή αυτοπαρατήρηση της ψυχολογικής μας χώρας είναι ο μόνος τρόπος να γνωρίσουμε την μηχανικότητα και τους προγραμματισμούς του νου και να γεννηθεί μέσα μας η θέληση να ελευθερωθούμε από αυτά.
Αν είμαστε ταυτισμένοι με τα εξωτερικά πράγματα και καταστάσεις και επίσης ταυτισμένοι με τις σκέψεις, τα συναισθήματα και οτιδήποτε αναδύεται στην ψυχολογία μας, είναι αδύνατον να έχουμε μια καθαρή αντίληψη σχετικά με αυτά και να τα παρατηρούμε συνειδητά. Για να μπορούμε να παρατηρούμε από στιγμή σε στιγμή συνειδητά τι συμβαίνει στην ψυχολογία μας, είναι αναγκαία προϋπόθεση να μην ταυτιζόμαστε με όλα αυτά που σχεδόν ασταμάτητα αναδύονται μέσα μας (σκέψεις, φαντασίες, εικόνες, παρορμήσεις, επιθυμίες, εγωϊκές τάσεις, συναισθήματα).
Και για να μην ταυτιζόμαστε με τις ψυχολογικές καταστάσειςθα πρέπει να είμαστε από στιγμή σε στιγμή σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας (αυτεπίγνωση), διότι η εσωτερική σιωπή είναι πέρα από όλα αυτά που συμβαίνουν στον νου μας, ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη από αυτά.
Μόνο όταν είμαστε σε εγρήγορση και σε επίγνωση της εσωτερικής σιωπής μπορούμε να διατηρούμε κάποια ψυχολογική απόσταση από τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τις παρορμήσεις, τα συναισθήματα κ.λπ. και να τα παρατηρούμε με προσοχή. Με συνεχή προσεκτική παρατήρηση μπορούμε να αποκτήσουμε όλο και πιο καθαρή αντίληψη των ψυχολογικών καταστάσεων, να τις ερευνήσουμε σε βάθος, να τις κατανοήσουμε και να τις εξαλείψουμε από τον ψυχισμό μας με την προσευχή ή/και το όνομα του Θεού.
Η επίγνωση της εσωτερικής σιωπηλής παρουσίας εκτός του ότι μας βοηθάει να μην ταυτιζόμαστε και να παρατηρούμε τις ψυχολογικές καταστάσεις είναι και αυτοσκοπός, αφού μέσω της επίγνωσης της σιωπηλής παρουσίας του Είναι βιώνουμε ειρήνη, ελευθερία, πληρότητα και μέσω της εδραίωσης στο Είναι μας ελευθερωνόμαστε από κάθε πόνο και δυστυχία και βιώνουμε αδιάλειπτα και αβίαστα την αιώνια ειρήνη και ευδαιμονία του πνεύματος.
Συνεπώς στην πνευματική ζωή και άσκηση πρώτιστη θέση έχει η ανάπτυξη της ικανότητας να παραμένουμε σε επίγνωση της σιωπηλής παρουσίας του Είναι μας και να εμβαθύνουμε σε αυτή μέχρι να εδραιωθούμε στο Είναι.
Η αυτοπαρατήρηση από στιγμή σε στιγμή
Για να αναγνωρίσουμε και να αποκτήσουμε πλήρη εικόνα των εγωϊκών τάσεων και των προγραμματισμών του νου θα πρέπει να παρατηρούμε σκόπιμα από στιγμή σε στιγμή τις νοητικές, συγκινησιακές, ενεργειακές και σωματικές μας αντιδράσεις.
Οι εγωϊκές τάσεις εκδηλώνονται μέσα από τις σκέψεις και την φαντασία ως συναισθήματα, παρορμήσεις, επιθυμίες, ενεργειακές και σωματικές αντιδράσεις. Μέσω της αυτοπαρατήρησης αντιλαμβανόμαστε τις εγωϊκές εκδηλώσεις στην σκέψη, στο συναίσθημα, στην κίνηση, στο σώμα και στην ενέργεια.
Για παράδειγμα, όταν εκδηλώνεται ο θυμός μπορούμε να παρατηρήσουμε στον νου τις σκέψεις που παράγει ο θυμός, να αντιληφθούμε την συγκινησιακή ενέργεια του θυμού στην περιοχή της καρδιάς και του ηλιακού πλέγματος, να παρατηρήσουμε τις φυσιολογικές αλλαγές στις ενστικτώδεις λειτουργίες του σώματος (όπως η αύξηση των χτύπων της καρδιάς) και την δύναμη με την οποία εκδηλώνεται η ζωτική ενέργεια.
Είναι απαραίτητο μέσω της συνεχούς από στιγμή σε στιγμή αυτοπαρατήρησης να αντιληφθούμε την μηχανική επανάληψη των ίδιων σκέψεων, παρορμήσεων, συναισθημάτων και επιθυμιών κάτω από τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες.
Είναι απαραίτητο να αντιληφθούμε την περιοδική επανάληψη των αρνητικών συναισθημάτων, της λαιμαργίας, της λαγνείας, του θυμού και όλων των λοιπών συναισθημάτων και εγωϊκών τάσεων και να συνειδητοποιήσουμε ότι συμβαίνουν αυτόματα και μηχανικά μέσα μας, ανεξάρτητα από την θέλησή μας.
Είναι απαραίτητο μέσω της συνεχούς αυτοπαρατήρησης, της έρευνας, του αυτοστοχασμού και της διάκρισης να συνειδητοποιήσουμε ότι όλες αυτές οι ψυχολογικές καταστάσεις είναι κάτι παρείσακτο μέσα μας, ότι δεν είμαστε εμείς όλα αυτά (ο θυμός, ο φόβος, η λαγνεία, η υπερηφάνεια, η ζήλια, κ.λπ.), ότι αυτά συμβαίνουν παρά την θέλησή μας, ότι μας βλάπτουν με πολλούς τρόπους και ότι μας εμποδίζουν να ζούμε με ειρήνη, πληρότητα κι αγάπη σε συνειδητή ένωση με την πνευματική μας φύση.
Όταν συνειδητοποιήσουμε την μηχανική επανάληψη των διάφορων ψυχολογικών προγραμματισμών και τάσεων, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι όλα αυτά που θεωρούσαμε λανθασμένα ως τώρα αναπόσπαστο μέρος του εαυτού μας, ή εαυτό μας είναι επίκτητες καταστάσεις[1] που μας περιορίζουν ποικιλοτρόπως, όταν συνειδητοποιήσουμε το πόσο κακό μας κάνουν σε διάφορα επίπεδα, ότι δεν μας ωφελούν με κανένα τρόπο και μας εμποδίζουν να βιώνουμε την ειρήνη και την πληρότητα του Είναι μας, θα γεννηθεί μέσα μας με φυσικό τρόπο η θέληση να ελευθερωθούμε από αυτά.
Σχόλιο
[1]είναι επίκτητες καταστάσεις: όλα αυτά που θεωρούμε εαυτό μας στην πραγματικότητα είναι επίκτητες συνήθειες και προγραμματισμοί του νου, ενεργειακές, συγκινησιακές και νοητικές τοξίνες που κάνουν τον νου και την καρδιά να δυσλειτουργούν και προκαλούν μιζέρια, πόνο και δυστυχία σ’ εμάς και στους άλλους.
Απόσπασμα από το βιβλίο: ‘’Η Τέχνη του Να ζεις Συνειδητά τη Στιγμή’’, υπότιτλος: Αυτεπίγνωση, Μη-ταύτιση, Αυτοπαρατήρηση
Βιβλίο/E-book: Η Τέχνη του να Ζεις Συνειδητά τη Στιγμή
Στην πνευματική ζωή και άσκηση πρώτιστη θέση έχει η ανάπτυξη της ικανότητας να παραμένουμε σε επίγνωση της σιωπηλής παρουσίας του Είναι μας και να εμβαθύνουμε σε αυτή μέχρι να εδραιωθούμε στο Είναι.
🌺 Φως, Ειρήνη, Αγάπη
atmannityanada 